Οι παλιοί οικισμοί
στήνουνε ξόβεργα γειτονιάς
στην απεραντοσύνη
Ένα μπαλκόνι μπρος στη θάλασσα
στο αγνάντεμα χελιδονοφωλιά
Μεγάλες πικροδάφνες
φτασμένες στην άνθηση
κλεμμένο σύκο το γλυκύτερο
από αυγουστιάτικη συκιά
πρωταυγουστιάτικη
Μπατάλικη φωνή του γυρολόγου
λαλώντας με το τρίκυκλο
στον πάνω δρόμο
μια κωδωνοκρουσία του εφήμερου
σπαρμένου
σε τόση αντήχηση μεσημεριού
που γίνεται μόνιμο
Η φωτεινότητα μικρής αυλής
που συνεχίζει καλντερίμι
και χάλασμα λιγόλογο στον ήλιο
ψηλά πολύ
ως την καστρόπορτα
ξεδοντιασμένη πέτρα κι εγκατάλειψη
στα χέρια του θεού
που είναι αλλιώς
ένα γαλάζιο ευμενές
σε όλο τον κάμπο
Ο χρόνος είναι, 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου