Ιάσων Δεπούντης-Αέρας με πράσινο

μαζί περάσαμε το δάσος
αγκαλιασμένοι με κλαριά και την
Ηχώ απ το χέρι

δάφνη καπνός σιωπή το πρόσωπό σου

το καταποντισμένο θηρίο το μάγευες

με κύκλους μαγικούς με δέντρα βράχους

με βράχους και δέντρα πολυπρόσωπα

μπλεγμένα με τα μέλη σου

Κένταυροι κι Εσύ Μέδουσα

Σφίγγα κι Εσύ, Μαινάδες για ποιόν;

για μένα τούτη η πομπή

των τεράτων; γυναίκα λέγε λοιπόν

κι Εσύ απειλή για μένα;

μάθε απ αρχής, πιστή Διοτίμα, αγάπη μου

πως δε μετανιώνω ˙ βλέπεις

εσύ είσαι η μοίρα μου κι ο έρωτάς σου

ο κίνδυνος να ελπίζω, ξέρεις

την απάντησή μου

Άρπυιες

ψηλά

Εσύ

Εγώ

ο Σβάικαρντ *

συνταξιδεύουμε

στις άμορφες ακρογιαλιές του Άχανου

πάμε, καθώς η Χίμαιρα σε κλέβει

σε φυγαδεύει η Χίμαιρα πάλι μακριά

απ ‘ τις νύχτες μου˙ το πάθος μου

να σε ζητώ παντού, και πώς;

για ρώτησέ με, Έρωτα, πώς τότε ζω;

και πως υπάρχω μαζί με το σεσημασμένο κλέφτη

τη σκέψη του κορμιού της

ο θάνατος λοιπόν καθημερινός σηματοδότης

κι εσύ ωραία, ωραία γυναίκα, έρωτά μου,

ο μεγαλύτερος εχθρός του Άδη

Ιάσων Δεσπόυντης “Systema Naturae” Σελ.13-14 Εκδόσεις Μανδραγόρας 1998