Τα βράδια, όταν βουίζει ο άνεμος
ανάμεσα στα κυπαρίσσια
όταν οι τοίχοι της κάμαρας κατεβαίνουν
στ’ αυτιά του σιγοψιθυρίζοντας
το νιώθει
πως ό,τι με κόπο και αγώνα μάζεψε
σπουδές δουλειά καλή
και γνωριμίες, η λάμψη ακόμα
η δημόσια
τα καθημερινά των τοπικών εφημερίδων
αφιερώματα
οι τόσοι φίλοι, αυτό το υπέροχο γραφείο
άχρηστα είναι όλα
σκόνη του χρόνου
περιττή.
Αφού ποτέ, ούτε για μια στιγμή
στα τόσα χρόνια
δεν έγειραν επάνω του
με πόθο ερωτικό τα μάτια της
να συναντήσουν
τα δικά του.
Νίκος Προσκεφαλάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου