Δέχεται και δε δέχεται
Αρχίζω το κεφάλαιο αυτό με μία κατηγορηματική δήλωση, που δε θα εκπλήξει ποσώς τον υπομονητικό που θα διαβάσει ολόκληρο το βιβλίο: Σε σύγκριση με τα μαρτύρια που πέρασα στην έκδοση του Εξώστη, τα άλλα μαρτύρια που πέρασα γράφοντάς τον, όπως και τα μαρτύρια που πέρασε ο ήρωάς μου ο ίδιος, δεν είναι σχεδόν τίποτα! Και ο μεν ήρωάς μου τά ‘θελε και τά ‘παθε∙ θα του άξιζαν και περισσότερα. Εγώ όμως δεν χρώσταγα σε κανέναν τίποτα. Η μόνη αξίωση (ας την ονομάσουμε έτσι) που είχα, ήταν να γίνει η δουλειά μου∙ να τυπωθεί το βιβλίο μου. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Ούτε ανάγκασα κανέναν να δεχθεί τη δουλειά αυτή με το ζόρι∙ ήρθα σε συμφωνία. Εγώ μεν θα πλήρωνα με λεφτά που μου απόδωσε η πέννα μου εκπορνευόμενη σε ποικίλας εξωλογοτεχνικάς εργασίας, οι δε επιμεληταί της εκδόσεως θα μου πρόσφερναν το ανάλογο αντίκρυσμα –την πείρα τους, το ταλέντο τους, και την αγάπη τους για την Τέχνη- χωρίς να εκπορενεύσουν, αυτοί, ούτε ένα γιώτα από την καλλιτεχνική τους ακεραιότητα, μια και η επιμέλεια της εκδόσεως ενός βιβλίου αποτελεί, τουλάχιστον για μένα και για τους επιστήθιους φίλους μου, ιερό λειτούργημα. Κι ας μην ξεχνάμε ότι εμπιστευόμουνα το βιβλίο μου σε πρόσωπο που έχει πάρει, και με το δίκιο του, στα σοβαρά αυτή την τέχνη, και που ωστόσο μπορούσε κάλλιστα ν’ αποποιηθεί με μια ευγενική δικαιολογία.
Ούτε, από το άλλο μέρος, είμαι από κείνους που κάνουν παζάρια στο ζήτημα των τιμών, μ’ όλο που κάθε άλλο παρά είμαι οικονομικά ανεξάρτητος, δεδομένου ότι στη χώρα που ζω, εις πείσμα της εσφαλμένης εντυπώσεως που υπάρχει, τα δολλάρια δεν τα παρασύρει ο άνεμος στους δρόμους σα φθινοπωρινά φύλλα. Τώρα θυμήθηκα ότι κάνω κάποιο λάθος. Δυστυχώς, και προς μεγάλη μου ντροπή, έκανα κι εγώ κάτι εξοργιστικά παζάρια με τους Ταρουσόπουλους, το 1956.
Αλλά ας μπούμε στο θέμα μας . . .
Πηγή: http://esofrenon.blogspot.com/2009/05/blog-post_19.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου