Χαιρετώ σας ρόδα, μεγαλόπρεπα άστρα!
Ρόδα, ρόδα, ζωντανά του απείρου κοσμήματα•
Στόματα, στήθια και νωχελικές ψυχές οσμηρές•
Κλαυθμοί, ασπασμοί, σπόρια, γύρη του φεγγαριού•
Λωτοί όλο γλύκα των τελματωμένων ψυχών•
Χαιρετώ σας ρόδα, μεγαλόπρεπα άστρα!
Των ποιητών φίλοι
Και της καρδιάς μου,
Χαιρετώ σας ρόδα, άστρα
Της φεγγοβόλας Σιών!
Του Πάνα μορφές, ναι, του Πάνα•
Ο τραγικός ο Ρουμπέν
έτσι αποκάλεσε στους στίχους του
τον κάτισχνο Βερλαίν
Που ρόδο ήταν αιμάσσον
και συνάμα κατάχλωμο.
Αφήστε έτσι να σας λέω,
του Πάνα μορφές, ναι, του Πάνα,
ευωδιές μίας Εδέμ
από χείλια τρεμάμενα,
από στήθια γυναίκας.
Εσείς πλάι στο μάρμαρο
το αίμα του είστε,
όμως κι αν είστε αρώματα
του περβολιού
που το κατοικούνε οι φαύνοι,
η ύπαρξη σας κατέχει
μια Θεία ουσία:
Της Ναζαρέτ η Μαρία
Που στους κόρφους σας κρύβει
Λευκότητα από το μέλι της
Άνθος μοναδικό και θείο,
Άνθος του Θεού και του Δαίμονα.
Άνθος αιώνιο. Στον στεναγμό μια επίκληση.
Άνθος μεγαλειώδες, θείο, ευερέθιστο,
Άνθος του Φαύνου και της Αμόλυντης των χριστιανών,
Άνθος της Αφροδίτης κεραύνιο και οργισμένο,
Άνθος της Μαρίας καταπραϋντικό και ουράνιο,
Άνθος που είναι ζωή και κρήνη γαλάζια
Της πρώτης νιότης του έρωτα του υπερόπτη
Που στον κάλυκα του ξεκάθαρα φανερώνει τους πόθους του.
Χωρίς τα ρόδα η ζωή τι θα ήταν!
Μια διάβαση που δεν θα ʽχε ρυθμό ούτε αίμα,
Μια άβυσσος δίχως νύχτα και μέρα.
Αυτά δανείζουνε στη ψυχή τα φτερά της,
Δίχως αυτά η ψυχή θʼ αφηνόταν στον θάνατο,
Δίχως ουράνια σώματα, δίχως πίστη, δίχως τα φωτεινά
Οράματα που επιθυμεί η ψυχή.
Αυτά είναι καταφύγιο για πλήθος καρδιές
Αυτά είναι άστρα που τον έρωτα νοιώθουν
Αυτά είναι σιωπές που αργά αποδράσανε
Από τον αιώνιο ποιητή τον ονειρευτή και νυχτόβιο,
Κι απʼ τον αέρα, τον ουρανό και το φως το σχήμα τους πήραν,
Γιʼ αυτό όλα καθώς γεννιούνται μιμούνται
Της καρδιάς μας τη μορφή και το χρώμα.
Αυτά είναι οι γυναίκες ανάμεσα σε όλα τα άνθη,
Πάνδροσα «άγια των αγίων» της αιώνιας ποίησης,
Λαμπρή πολιτεία του στοχασμού μας ολάκερου,
Οσμηρά δισκοπότηρα που γαλάζιο μεταλαβαίνεις τον άνεμο
Μελίσσια όλο χρώματα, μαργαριτάρια αναίσθητα,
Πλουμίδια σε λύρες, χωρίς φωνή ποιητάδες.
Μοσχομυριστές ερωμένες γλυκών αηδονιών.
Μανάδες από κάθε τι ωραίο,
Είστε παντοτινά, θεσπέσια, θλιμμένα,
Όπως τα σιωπηλά απογέματα του Οκτώβρη,
Που όπως νωχελικά και μελαγχολικά αποθνήσκουν,
Μια νύχτα τα σκεπάζει του Φθινοπώρου
Γιατί όπως η ποίηση είστε,
Γεμάτα από φθινόπωρο και από απογεύματα,
Και από λύπες και από μοιραίες αγάπες,
Και απʼ το γκρίζο δείλι της ύστατης αγωνίας,
Γιατί είστε θλιμμένα, καθώς η ποίηση
Που είναι νερό μες τους ροδώνες σας.
Άγια ρόδα, θεϊκά και ποικίλα ,
Ελπίδες, πόθοι, πάθος,
Σε σας εναποθέτω, ω φίλτατα•
Δώστε μου έναν άδειο σας κάλυκα, πια πεθαμένο,
Και στο βυθό του, τον στεγνό και παντέρημο`
Εγώ θα χύσω την μοιραία καρδιά μου.
Χαιρετώ σας ρόδα, μεγαλόπρεπα άστρα!
Ρόδα γεμάτα χάρη και έρωτα,
Ο ουρανός όλος και η γη δικά σας είναι
Κι ευλογημένοι θα είναι οι μαέστροι
Που τη φωνή του άνθους σας θα διαδώσουν.
Και ευλογημένος θα είναι ο καρπός
Του ωραίο μεγαλοπρεπούς ευαγγελίου σας,
Και ευλογημένο το αθάνατο άρωμα σας,
Και ευλογημένο το ωχρό σας ξημέρωμα.
Μοναχικά, θεϊκά και αυστηρά,
Θρηνήστε, αφού είστε του έρωτα τʼ άνθη,
Θρηνήστε για τα παιδιά που σας κόβουν,
Θρηνήστε γιατί είστε ψυχή και είστε άνθος
Θρηνήστε για τους κακούς ποιητές
Που δεν μπορούν να σας υμνήσουν με οδύνη
Θρηνήστε που σας αγαπά η σελήνη
Θρηνήστε για την κάθε καρδιά
Που μες τη σκιά σιωπηλή σας ακούει
Και επίσης για τον έρωτα μου θρηνήστε.
Αχ, αισθησιακά της ψυχής θυμιατά,
Οσμηρά ρομάντζα του Σοπέν
Θρηνήστε για τα κρυφά μου φιλιά
Που το στόμα μου σε σας έχει δώσει,
Θρηνήστε για την ομίχλη του τάφου μου
Όπου χύνει το αίμα της η μεγάλη καρδιά μου,
Και τη στιγμή που σκοτεινιάζει το άστρο ,
Που τα μάτια μου στον ήλιο σφαλίζουν ,
Γίνετε το λευκό μου και άτεγκτο σάβανο ,
Οσμηρά ρομάντζα του Σοπέν,
Σε μια ήσυχη κοιλάδα να με κρύψετε
Και καθώς να αναστηθώ θα προσμένω
Ρουφήξτε μέσα στις ρίζες σας
Της καρδιάς μου την πίκρα.
Ρόδα, ρόδα θεϊκά και πανέμορφα
Θρηνήστε γιατί τα άνθη του έρωτα είστε.
7 Μαΐου 1918
Μετάφραση: Στέργιος Ντέρτσας
Πηγή: http://www.poiein.gr/2018/04/12/federico-garca-lorca-espaa-1898-1936-c-dhnioaoth-oui-nuaui-iaoon-ooynaeio-ioynooao/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου