Louis Aragon-Στον έρωτα η ευτυχία δεν χωρεί

Τίποτα και ποτέ στον άνθρωπο δεν έχει χαριστεί
Μπόρεση ή ανημποριά ούτε η καρδιά,
Kι όταν πιστεύει, ένα σταυρό ανοίγοντας τα μπράτσα
Γράφει η δική του η σκιά.
Κι όταν την ευτυχία του πίστεψε πως έσφιξε
στην αγκαλιά, τη λιώνει.
Όλη η ζωή του ένα παράδοξο κι οδυνηρό διαζύγιο.
Στον έρωτα η ευτυχία δεν χωρεί.

Μοιάζει ο βίος του με κείνους τους στρατιώτες
Δίχως όπλα, που ντύθηκαν για κάποιο άλλο ριζικό,
Τι κι αν σηκώνονται αχάραγα κάθε πρωί
Κείνοι, που άοπλους, αβέβαιους τους συναντάς
Στο σούρουπο το σκοτεινό.
Πείτε: Ζωή μου.. και κρατήστε τον λυγμό,
Στον έρωτα η ευτυχία δεν χωρεί.

Έρωτά μου όμορφε, πολύτιμε έρωτά μου,
σπαραγμέ μου εσύ,
Μέσα μου σε κρατώ σαν πληγωμένο πουλί
Κι όσοι κοιτάζουν να περνάμε βουβοί
Λέγοντας μετά από μένα, ξανά και ξανά,
Τούτες τις λέξεις, που έβαλα στο χαρτί
Και που, για τα μεγάλα μάτια σου, είχαν κιόλας χαθεί:
Στον έρωτα η ευτυχία δεν χωρεί.

Να μάθουμε να ζούμε είναι τόσο αργά
Ας κλάψουν οι καρδιές στη νύχτα ενωμένες
Αφού τόσο καημό το ελάχιστο τραγούδι απαιτεί
Και τύψεις το ελάχιστο εκείνο ρίγος που μας συγκινεί
Για ένα τραγούδι στην κιθάρα πόσοι λυγμοί
Στον έρωτα η ευτυχία δεν χωρεί.

Έρωτας χωρίς οδύνη δεν υπάρχει
Μα ούτε κι έρωτας που δεν θα σε προδώσει
Ούτε έρωτας, που ανεξίτηλη σφραγίδα να μη βάλει.
Κι ο έρωτας της πατρίδας δεν θα επιζήσει
Έρωτας, που από τα δάκρυά μας να μη πίνει
Δεν υπάρχει, ούτε κανένας Έρωτας ευτυχισμένος
Αλλά είναι ο έρωτας των δυο μας μοιρασμένος.

 Λουί Αραγκόν (1897-1982)

Απόδοση Μ.Παπουτσοπούλου, 27/12/ 2014