Έμιλυ Ντίκινσον: Τρία ποιήματα για τη φήμη

 260

[Είμαι ο Κανένας! Εσύ ποιος είσαι;]

Είμαι ο Κανένας! Εσύ ποιος είσαι;
Είσαι — ο Κανένας — και συ;
Τότε ζευγάρι είμαστε!
Μην το πεις! Βούκινο θα μας κάναν — ξέρεις!
Τι θλιβερό — να είσαι — Κάποιος!
Τι κοινό — σαν το Βατράχι —
Να κοάζεις τ’ όνομά σου — μες στον Ιούνη ολάκερο —
στον Βάλτο να θαυμάζει!

260
[I am Nobody! Who are you?]

I’m Nobody! Who are you?
Are you – Nobody – too?
Then there’s a pair of us!
Don’t tell! they’d advertise – you know!
How dreary – to be – Somebody!
How public – like a Frog –
To tell one’s name – the livelong June –
To an admiring Bog!

 

1702
[Φαΐ φευγαλέο είν’ η φήμη]

Φαΐ φευγαλέο είν’ η φήμη
σε πιάτο πάνω που αλλάζει
που στο τραπέζι της
ορίζεται ο μουσαφίρης μια
φορά, μα δεύτερη ποτέ,
και που τα ψίχουλά της
κοράκια εξετάζουν
κρώζουν ειρωνικά
και φτερουγίζουν πέρα
στ’ αραποσίτι του γεωργού
Τη γεύονται οι άνθρωποι και θνήσκουν

.
1702 [Fame is a fickle food]

Fame is a fickle food
Upon a shifting plate
Whose table once a
Guest but not
The second time is set
Whose crumbs the crows inspect
And with ironic caw
Flap past it to the
Farmer’s corn
Men eat of it and die

 

1788
[Μια μέλισσα είν’ η φήμη]

Μια μέλισσα είν’ η φήμη.
Έχει τραγούδι —
Έχει κεντρί—
Αχ, έχει και φτερό.

 

1788 [Fame is a bee]

Fame is a bee.
It has a song—
It has a sting—
Ah, too, it has a wing.

 

μετάφραση: Αντώνης Μπαλασόπουλος

Πηγή:https://1-2.gr/2021/05/16/emily-ntikinson-tria-poihmata-gia-th-fhmh/?fbclid=IwAR2Ma4PA-ZqapNWnX8ZhJrnML1Ki3aEZ3_Fs_duPW-AalF4A_Eq7yQordF4