Βγήκα κι εγώ να δω το φεγγάρι
να διασκεδάσω το σκοτάδι μου
Ήταν εκεί
πάνω απ' όλα
σαν φακός που τυφλώνει
για να μη δεις από πίσω του
ποιος τον κρατά αναμμένο
ποιος μας κάνει σήματα
ακατανόητα
απ' το υπερπέραν
Τι γυρεύουν
πάνω στον ουρανό
σπασμένα
τόσα πήλινα μάτια;...
Αντλήθηκε από το προφίλ ου ποιητή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου