Είναι δυνατόν...
Είναι δυνατόν κάποιες φορές τουλάχιστον …
Είναι δυνατόν ιδιαίτερα τώρα
Να καβαλήσεις ένα άλογο
Μέσα στο κελί της φυλακής
Και να δραπετεύσεις …
Είναι δυνατόν, οι τοίχοι του κελιού
Να εξαφανιστούν,
Και το κελί να γίνει μια μακρινή χώρα
Χωρίς σύνορα:
Τι έκανες τους τοίχους;
Τους έδωσα πίσω στις πέτρες.
Και το ταβάνι τι το έκανες;
To έκανα σέλα.
Και την αλυσίδα σου;
Την έκανα μολύβι.
Ο δεσμοφύλακας θύμωσε.
Μου έκοψε τη συζήτηση.
Είπε ότι δεν ενδιαφέρεται για ποίηση,
Και αμπάρωσε την πόρτα του κελιού μου.
Επέστρεψε να με δει
το πρωί,
μου έβαλε τις φωνές:
Από πού ήρθε από ήρθε όλο αυτό το νερό;
Το έφερα από το Νείλο.
Και τα δένδρα;
Από τα περιβόλια της Δαμασκού.
Και η μουσική;
Από το χτύπο της καρδιάς μου.
Ο δεσμοφύλακας έγινε έξαλλος.
Μου έκοψε τη συζήτηση.
Είπε ότι δεν του άρεσε η ποίηση μου,
Και αμπάρωσε την πόρτα του κελιού μου.
Αλλά το βράδυ, ξαναγύρισε:
Από πού ήρθε αυτό το φεγγάρι;
Από τις νύχτες της Βαγδάτης.
Και το κρασί;
Από τους αμπελώνες του Αλγερίου.
Κι αυτή η ελευθερία;
Από τις αλυσίδες που με έδεσες χτες το βράδυ.
Ο δεσμοφύλακας γέμισε θλίψη ...
Με ικέτεψε να του δώσω πίσω
Την ελευθερία του.
Μετάφραση: Νέλλη Μαρτίνου (από την αγγλική μετάφραση του Ben Bennani https://rethinkingschools.org/articles/the-prison-cell/)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου