Αγγελική Σιδηρά-Περπατώντας

Να μην πατώ στο πεζοδρόμιο

τις γραμμές και να μετράω:

ένα, δύο....και τα λοιπά, και τα λοιπά

μόνο και μόνο για να ξεγελώ την σκέψη μου

που έχει κολλήσει έτσι

όπως κολλούσε η βελόνα

στον δίσκο του παλιού πικ–απ

κι επαναλάμβανε παράφωνα

την ίδια μελωδία.

Τρία, τέσσερα, πέντε

ήτανε πέντε ξημερώματα

η ώρα του συμβάντος

έτσι το αποκαλώ

για να μην λέω φόνο ή μακελειό

και ο υπαίτιος στο πεζοδρόμιο

να τραβάει τα μαλλιά του.

Δεν θέλω να ξέρω την μορφή του

το όνομά του καν δεν θέλησα

να συγκρατήσω. Πού είχα μείνει;

έξη, εφτά, οκτώ

και φτάνω στο πενήντα

που σε λίγους μήνες

θα τα έκλεινες

γιε μου.

Αντλήθηκε από το προφίλ της ποιήτριας