Εμείς οι δυο πόσο καιρό είχαμε γελαστεί,
Τώρα, μεταμορφωμένοι, γοργά δραπετεύουμε όπως η Φύση δραπετεύει,
Εμείς είμαστε η φύση, είχαμε λείψει καιρό, αλλά τώρα επιστρέφουμε,
Γινόμαστε φυτά, κορμοί, φυλλώματα, ρίζες, φλοιός,
Είμαστε μπηγμένοι στη γη, είμαστε βράχοι,
Είμαστε βελανιδιές, φυτρώνουμε στα ξέφωτα πλάι πλάι,
Βοσκάμε, είμαστε δυο ζώα κι εμείς μες στα άγρια κοπάδια,
αυθόρμητοι όπως τα άλλα,
Είμαστε δυο ψάρια που κολυμπούν μαζί μέσα στη θάλασσα,
Είμαστε όπως τα άνθη της χαρουπιάς, σκορπίζουμε το άρωμά μας στα μονοπάτια πρωί και βράδυ,
Κι ακόμη είμαστε οι βρωμιές των ζώων, των φυτών, των ορυκτών,
Είμαστε δυο γεράκια αρπακτικά, πλανιόμαστε ψηλά κι από κει
κοιτάζουμε τη γη,
Είμαστε δυο ήλιοι ολόλαμπροι, είμαστε εμείς που ισορροπούμε
αστρικοί και πλανητικοί, είμαστε δυο κομήτες,
Παραμονεύουμε με δόντια κοφτερά τετράποδοι μέσα στα δάση, χιμάμε πάνω στη λεία,
Είμαστε δυο σύννεφα που ταξιδεύουν ψηλά τα πρωινά και τα απογεύματα,
Είμαστε θάλασσες που αναμιγνύονται, δυο κύματα χαρούμενα που κυλούν το ένα πάνω στο άλλο και αλληλοβρέχονται,
Είμαστε σαν την ατμόσφαιρα, διάφανοι, δεκτικοί, διαπερατοί, αδιαπέραστοι,
Είμαστε χιόνι, βροχή, παγωνιά, σκοτάδι, είμαστε το κάθε γέννημα κι η κάθε επίδραση της υδρογείου,
Περιπλανηθήκαμε πολύ καιρό ώσπου να επιστρέψουμε πάλι στο σπίτι μας εμείς οι δυο,
Όλα τα εξαντλήσαμε εκτός απ΄ την ελευθερία κι εκτός απ΄ τη δική μας χαρά.
Μετάφραση: Ελένη Ηλιοπούλου -Κατερίνα Ηλιοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου