Αντώνης Στασινόπουλος - Δύο ποιήματα

 Απόηχος

Και τι απομένει,

αν όχι ο απόηχος

όσων με επιμέλεια πράξαμε

στους ομόκεντρους κύκλους του σύμπαντος

πουλιά ταξιδιάρκια.

Και καθίσαμε γυρω από το τραπέζι

οι αγαπημένοι με κρασί,

η σκέψη στο τελευταίο ταξίδι.

Κουβεντιάσαμε τα όνειρα,

μας συνεπήρε ο χορός των κυμμάτων.

Και παραδοθήκαμε

στης νύχτας τη σαγήνη,

ωσάν πέπλο μας τύλιγε

***

Της καρδιάς

Άνοιξε το παράθυρο της καρδιάς σου.

Άνοιξέ το στους ξεριζωμένους μετανάστες,

που σε κοιτούν με βλέμμα κυνηγημένου αγριμιού.

Άνοιξε το στους άνεργους

που χάνονται στις ψευδαισθήσεις των υποσχέσεων

για μια ακτίνα ήλιου.

Άνοιξε το παράθυρο της καρδιά σου στα παιδιά των φαναριών,

που το κρύο τους περονιάζει τα κόκαλα.

Άνοιξε το σε αυτούς που απέτυχαν να αλλάξουν τον κόσμο

καίτοι προσπάθησαν.

Άνοιξε το παράθυρο της καρδιά σου

σε όλους τους απόκληρους της ζωής.

*Από την ποιητική συλλογή “Των ονείρων τα χρώματα” εκδ. Βιβλιοπέλαγος 2004.

Πηγή:https://tokoskino.me/2015/05/08/%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CF%8D%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B5/