Γιώτα Αργυροπούλου - Τρία ποιήματα

 Διηγήματα έστω 

Όταν προ ετών απηύθυνα νερά απαρηγόρητα

σε οίκο εκδοτικό

ειλικρινώς μας ενδιαφέρει η γραφή σας

είπε η υπεύθυνη

αλλά ξέρετε δεν κινείται η ποίηση.

Μήπως έχετε κάποιο πεζό, νουβέλα

ή μυθιστόρημα; Διηγήματα έστω.

Η ποίηση δεν κινείται.

Και όμως κινείται αντέτεινα ασυναίσθητα

και στην πυρά το ίδιο θα απαντούσα.

Δεν είχα υπόψη μου στατιστικά κι ευπώλητα

μονάχα αποστολές των ποιητών με τα ταχυδρομεία

κι ακόμη τις αμέτρητες μποτίλιες

που αφήνουν κάθε βράδυ ναυαγοί

στου διαδικτύου τους ιστότοπους,

αυτούς τους έστω τόπους

το ίδιο για μένα ακατανόητους

με αυτούς που όριζε ο μαθηματικός στον πίνακα

σε ένα μαύρο πουθενά

στη στερεομετρία.

Και όμως κινείται.

Υπερασπίστηκα ασυναίσθητα την ταπεινή μου τέχνη,

ασυναίσθητα της αφιέρωσα τις ιστορίες μου όλες.

Διηγήματα λοιπόν. Διηγήματα έστω. 

Διηγήματα


Συννεφιασμένη Κυριακή 

Ξεχασμένα τζουκ-μποξ σ' αδειανά καφενεία

και η παλιά πελατεία

φωτογραφία στον τοίχο.

Ξεχασμένα τζουκ-μποξ

χωρίς ήχο.

Θυσίαζα σε σας το χαρτζιλίκι μου.

Και τι δε θα θυσίαζα και τώρα

που έμεινε η Κυριακή

σαν καλαμιά

στον κάμπο.

Νερά απαρηγόρητα

Νοσοκομείο Μεταξά
 

I

Στο παρεκκλήσι του Αντικαρκινικού
οι προσευχές θα μείνουν ανεκπλήρωτες,
ο Άγιος το ξέρει.
Σκύβουν οι κεφαλές φιλούν
και είναι η ελπίδα τους κερί
που σιγολιώνει.

Λίγο πιο κει στο μαγαζί
-και πού αλλού πιο πρόσφορα-
Κούκλες κεφάλια περιστρέφονται
ωραία πλούσια μαλλιά
χτενίσματα ποικίλα.

Γυρίζουν, περιστρέφονται
αγέρωχα, απροσκύνητα,
αθάνατα ολωσδιόλου. 

Διηγήματα