Νικηφόρος Βρεττάκος - Επίσκεψη στο Παλέρμο

Αλεξάνδρα

Ήτανε δυο χρονών το παιδί πού του είπα:

«Κράταγε με καλά μη χαθώ μες στο δάσος».

Τα ματάκια του μούλεγαν: «Θ’ ανατείλει ο ήλιος».

Κ’ εγώ του απαντούσα: «Κράταγέ με καλά».

Τώρα ψάχνω τους δρόμους να βρω

τ’ αχναράκια του . Να βρω τη γαζία

πού τούπεσε (έβρεχε, ήτανε νύχτα) να βρω

τις μισές, τρυφερές κουβεντούλες του.

Γιατί ο ήλιος ανάτειλε, όπως το είπε,

και η ποίηση έχει ανάγκη από πράγματα.

Έχει ανάγκη από αλήθεια της γης

για να γίνει πράγμα ουράνιο,

χρόνος αυτόνομος.

Πηγή: Νικηφόρος  Βρεττάκος, Σικελικά ποιήματα,  Αθήνα: Αστρολάβος / Ευθύνη  1990.