Με αναμμένα κεράκια
και σκονισμένα παπούτσια
ακολουθούμε τον νεκρό
προσμένουμε μια βέβαιη ανάσταση
σαν κακομαθημένα
για το γλυκό έαρ ιδέα δεν έχουμε
εμάς χειμώνας μάς έφερε εδώ
να θάψουμε κρυφά ό,τι σε κάποτε
πιστέψαμε
ακαριαία
κι όταν θα μάθουμε τα νέα
θα σκορπιστούν τα μέλη μας στον ουρανό
αγκαλιασμένοι κάποιοι, ακόμα πιστοί,
θα μας χαζεύουν
κοίτα πώς λάμπουν τα χαμένα θα λένε
πριν να σβήσουμε
η καλοσύνη είναι η μόνη επανάσταση
αληθώς
Σταυρούλα Παπαδάκη (1991)
Πηγή: Και ο κόσμος τι θα πει; Εκδόσεις: Κάπα Εκδοτική - 2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου