Δάση από συντέλεια με αποστομώνουν –
ευχόμεθα χρώματα.
Κι ωστόσο η ζωή μας είναι μονάχα μαύρη
πότε-πότε επιφέρει κόκκινα.
Είμαι ένα ερείπιο που διαρκώς λουλουδίζει
κι όταν αγγίζω τρίχωμα γυναίκας απολησμονιέμαι.
Θα ’θελα να υλοποιήσω μαρτυρικές θερμοκρασίες
την έχθρητά μου στη φωτιά να σελαγίσω δρόμος
από πάγους αφάγωτους.
Δεν έχω λόγους να σε ζεστάνω κι αύριο Ιουδήθ
απέρχομαι.
Αντισεισμικός τάφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου