Ανδρέας Εμπειρίκος - Οι παπαρούνες

Χρυσά τα στάχυα

Οι κάμποι κατάστικτοι με παπαρούνες 

Των αργαλειών η μέθη μεσ’ στο χέρι

Της ξεμοναχιασμένης καλογριάς που ασπαίρει

Στα σύννεφα της θαλπωρής μιας φαντασίας

Ή στα δεινά του φόβου σιτοδείας

Εις έντεχνον αντιφυγάδευσιν του χρόνου

Εις διάπυρον προσπάθειαν εγκαθιδρυσεως μιας παρουσίας.

Αι γενεαί πάσαι ή η σήμερον ως αύριον και ως χθες