Γ. Λ. Οικονόμου - Ποιήματα

 Δεν έχει θάλασσες εδώ 

μήτε ποτάμια

Σταγόνα σταγόνα  

τις λέξεις  μου μαζεύω

Σαράντα ποιήματα σαν λαϊκά τραγούδια 

Ακόμα και τα πιο όμορφα κορίτσια

Κρύβουν μια λύπη στα μάτια τους 

κι είναι αυτό που με σταματάει 

την πόρτα του σπιτιού τους να περάσω..

Ξέρω πως στην κρίσιμη στιγμή 

τη θλίψη τους θα προτιμήσω να γευτώ 

παρά το στήθος τους.

15 Νέα ποιήματα

Τα τσιγάρα

Δυο  δυο

ανάβω τα τσιγάρα 

όπως τα κεριά- 

ένα για τους ζωντανούς 

ένα για τους πεθαμένους

FLASH BACK 

Λευκά Κελιά 

Απ τα χρώματα 

προτιμούσα το άσπρο, 

μέχρι που έμαθα  

για τα λευκά κελιά

......................................................

λένε πως πέθανες

μερικοί ανόητοι

που πίστεψαν ένα κηδειόχαρτο

κι αγνόησαν τα ποιήματα

......................................................

Πρόσεχε

Σε σημαδεύουν τα μάτια μου.

Θα΄ναι αργά όταν βάλω τα κλάματα»

......................................................

«....Ζητιάνοι Ποιητές

που με τόνα χέρι σκάβουν

το λάκκο τους και με τα’ άλλο

γράφουν το ποίημα.» .

......................................................

«Ήθελα να πεθάνω πρώτος

το ίδιο ήθελες κι εσύ για σένα»

κέρδισες»

......................................................

Η Διάγνωση

Δεν μπόρεσε

να δει τα ποιήματα

που είχα στην καρδιά μου.

Επόμενο ήταν να αστοχήσει

στη διάγνωσή του,

Ο Παππούς

Έτρεχε μέσα

στη νύχτα το τρένο χωρίς επιβάτες χωρίς σταθμούς

πού πάμε ρώτησα τον μηχανοδηγό

φτάνει που σκίζουε το σκοτάδι

απάντησε

Η σιωπή της κερκίδας

Κάθεται βουβό

Δεν είν’ ο δάσκαλος

ο δικαστής ο γιατρός

ή ο παπάς

που θα ρωτήσω να μου πουν για το Θεό

αλλά εκείνο το μικρό παιδί

που κάθεται βουβό

δίπλα στον πατέρα του

την ώρα που εκείνος

ζητιανεύει

Η σιωπή της κερκίδας

Πηγή:https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid02npv9eJrgHNSCRZEzxF7fxFM9U9w2qJEVsywmtFVy2EAuEJh3K6XJLWg7qWQEGPz5l&id=1235275983