Νάσος Βαγενάς- Σολωμός

Δάφνες σε κάθε πλάκα έχουν οι τάφοι.
Όμως τον τάφο τον δικό σου ευλογεί
χορτάρι που δεν φύτρωσε στη γη·
τον βλέπουν και τον προσκυνούν οι βάτοι.

Κι αιωνιότητα είναι τ’ όνομά σου,
το πολυκάντηλο, που ηχολογά κι αστράφτει.
Άρχοντα, κάνε με καντηλανάφτη,
πρωτοπρεσβύτερο, ιερέα σου δίχως ράσο.

Καθώς απ’ τον Σκοπό βγαίνει η σελήνη
ολόσωμη, με πρόσωπο φλογάτο,
αισθαντική, και με θερμαίνει τόσο

που τη μελαγχολία μου απαλύνει,
ύμνο παθητικό πασχίζω να σου υψώσω
που ν’ ακουστεί ως της Κόλασης τον πάτο.

(Από τη συλλογή «Στη νήσο των Μακάρων», εκδ. Κέδρος, 2010. Συγκεντρωτική έκδοση «Νάσος Βαγενάς, Βιογραφία, Ποιήματα 1974-2014», εκδ. Κέδρος, 2015)