Vasko Popa - Τρία ποιήματα

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Καθένας κλείνει το ένα μάτι

Μέσα του επιθεωρεί κάθε γωνιά

Κοιτάει μην έχει καμιά πρόκα

Μην έχει κάναν κλέφτη

Μην έχει κούκου αυγά

Κλείνει και τ' άλλο μάτι

Σκύβει να πάρει φόρα

Πηδάει ψηλά ψηλά ψηλά

Ως του εαυτού του την κορφή

Εκείθε μ' όλο του το βάρος πέφτει

Μέρες και μέρες πέφτει βαθιά βαθιά βαθιά

Ως της αβύσσου του τον πάτο

Όποιος σμπαράλια δεν γενεί

Όποιος μείνει σώος όποιος ορθοποδίσει

Αυτός παίζει

ΤΟΥ ΚΑΡΦΙΟΥ

Ένας καρφί κι ένας τανάλια

Μάστορες όσοι μείνουν

Η τανάλια μαγκώνει το καρφί απ' το κεφάλι

Τ' αρπάζει με τα δόντια με τα μπράτσα

Και δωσ' του το τραβάει

Παλεύει με το πάτωμα

Συνήθως το κεφάλι μόνο καταφέρνει

Καρφί να βγάλεις απ' το πάτωμα είναι δύσκολο

Λέει τότε η μαστοράντζα

Τανάλια να σου πετύχει

Της σπαν τα χέρια και τα σαγόνια

Και την πετάνε απ' το παράθυρο

Ύστερα κάποιος άλλος γίνεται καρφί

Κι άλλος τανάλια

Μάστορες όσοι μείνουν

ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Τέλος τα χέρια κάνουν να πιάσουν το στομάχι

Μη σκάσει το στομάχι απ' τα γέλια

Όπου άφαντο το στομάχι

Το 'να το χέρι υψώνεται με χίλια ζόρια

από το μέτωπο τον κρύο ιδρώτα να σκουπίσει

Πάει και το μέτωπο

Τ' άλλο το χέρι τραβάει για την καρδιά

Να μην ξετιναχθεί η καρδιά απ' τα στήθια

πάει κι η καρδιά

Πέφτουν τα χέρια και τα δυο

πέφτουν ράθυμα στα γόνατα

Παν και τα γόνατα

Πάνω στη μια παλάμη τώρα βρέχει

Από τη δεύτερη χορτάρι μεγαλώνει

Μην τα ρωτάς

Μετάφραση Έλλη Σκοπετέα

Απ' το προφίλ του ποιητή Χάρη Μελιτά