Αντώνης Φωστιέρης - Από το ποίημα βγαίνεις πάντα ζωντανός

Ένας νεκρός μέσα στο ποίημα
Δεν ξενίζει. Αντίθετα.
Κρανία μέλη ωραία κορμιά
Διάσπαρτα
Σε λέξεις φόβου
Σε φορμόλη νοσταλγίας
Ακέραια
Πτώματα εξαίσια
Των αισθημάτων.
Και αυτόχειρες
Ιδανικοί βεβαίως (γνωρίζετε
τη σημασία εδώ του ''ιδανικοί')
Όποια σελίδα να σηκώσεις.

Καλότυχοι νεκροί αυτοί,

Που λησμονάμε

Πόσο ανύπαρκτοι στ' αλήθεια υπήρξανε.

Όταν αλλού

(Πάλι γνωρίζετε τί λέμε "αλλού")

Το αίμα χύνεται

Το αίμα κρυώνει

Το αίμα θρομβώνεται

(Αδυνατεί να κάνει ωραίους στίχους

η πραγματικότης, βλέπετε)

Κι οι μεταστάσεις θριαμβεύουν

Με άλματα

Εις βάθος.

Δεν είναι ο τομογράφος στυλογράφος.

(Οι εύκολες

μεταφορές πονάνε τέτοιες ώρες)

Ούτε η νάρκωση του χειρουργείου δοκιμάζεται

Πάνω σε άλγη

Εν φαντασία

Και λόγω.

Ας μη γελιόμαστε.

Από το ποίημα βγαίνεις πάντα ζωντανός.

Θάνατος ο δεύτερος