Ηλίας Λάγιος-Δύο Ποιήματα

ΠΕΡΙ ΖΩΟΥ ΟΡΑΣΕΩΣ

…………………….. ……………… Οι πρωτομάστορες

Εκπορεύονται από τη συνείδηση όλων των ανθρώπων.

Αυτοί έναυπήγησαν τα μουσικά καράβια, αυτοί που αρχιτεκτόνησαν

Τις πολιτείες μαγικές και μηδέποτε, στην άνυδρη έρημο ή στις

απώτατες οροσειρές,………………………………………………………..

τις πολιτείες που είδες ν’ αντικα-

……………………………………….. τοπτρίζονται

εν ονείρω,

οι ελαφροισκιωτοι επικυρίαρχοι της ομιλίας.

Δεν, δεν, δεν είναι

σπορά του εφήμερου, ταπεινά δημητριακά της φύσης.

Προυποθέτουν μια εποχή με κοινή την γνώση της καταγωγής μας

…………………………………….Και είδα

Τον τρισμέγιστο ποταμό χρυσό,

Ανηφορίζοντας στους δοξασμένους ουρανούς. Τα μαρμάρινα φρούτα

Των εσπεριδοειδών να σπιθίζουν στον ήλιο,

Ανάμεσα σε φύλλα εσαεί. Γιγαντια ελουροειδή

Από κρύσταλλο, με ετιγμένο δέρμα και όνυχας πορφυρούς. Σκιές

Δίχως υπόσταση, να υπομένουν καρτερόντας το όνομά τους. Τα

Χάλκινα φεγγάρια αυτής της γης

……………………………… Έσονται τρία.

……………………

ΕΩΘΙΝΟ

Την ώρα που μονούς μας ρύθμιζεν ο ύπνος

Υγρό το χέρι σου έρευσε να σου χαρίσει

Άρτο και οίνο, κοινωνίας κρυφής μεθύσι

Πλήρης ο πόθος ήτο ο μυστικός μας δείπνος.

.

Δεν είχε πλέον Γεσθημανή της προδοσίας,

Βαθιά κι ηδέως μας εψιθύριζεν η κτίση

Κι αν είχε τρεις φορές ο πετεινός λαλήσει

Ήταν για να προφέρει λόγια αθανασίας.

.

Μ’ άνθινο, μ’ ακάνθινο της ομορφιάς στεφάνι

Το γάλα σώμα σου είχε στέψει το κορμί μου.

Άναψα τότε το στεφάνι και μου εφάνη

.

Πως ήμουν μέγα δέντρο εν μέσω της ερήμου,

Γιγάντιο δέντρο, φουντωμένο ρόδα ή μήλα

Και ζωντανό νερό στη ρίζα του που εκύλα.

Αναδημοσίευση από:

https://milwntasgiatoxioni.wordpress.com/2009/03/03/%ce%b7%ce%bb%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%bb%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b4%cf%8d%ce%bf-%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1/