«Πρηνής και με ζάχαρη στα χείλη ξαπλώθηκε στο φωτεινό
στεφάνι της αγάπης. Η κλήσις δεν ήργησε να εισακουσθεί. Την
πήραν πρώτα δυο πουλιά έπειτα τα σύρματα του πονετικού ρα-
διουργήματος και τέλος την πήραν πέντε πετεινοί που μοιάζαν
με άλογα πεπαιδευμένα και την ακούμπησαν μεταξύ των σκε-
λών της. Η ανταπόκρισις των ξένων συστατικών εχάθη και με
λαχτάρα με φύκια μυρωδάτα και σπινθηροβόλους στεναγμούς
ήρθε αχαλιναγώγητη και παστρικιά σαν ουσιαστική και σύντο-
νη νεφέλη. Τώρα λέγουν και τους δύο Μερόπη.»
Ανδρέας Εμπειρίκος, Υψικάμινος. Αθήνα: Άγρα 2013,σ. 62.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου