Τα παιδιά που αγαπιούνται
φιλιούνται όρθια,
ακουμπώντας στις πόρτες της νύχτας
κι οι περαστικοί, τα δείχνουν με το δάχτυλο.
Μα τα παιδιά που αγαπιούνται
δεν τους νοιάζει κανένας,
μόνο ο ίσκιος τους τρέμει
μέσα στη νύχτα
προκαλώντας θυμό στους διαβάτες,
θυμό, περιφρόνηση, γέλιο και ζήλια.
Τα παιδιά που αγαπιούνται,
δεν τους νοιάζει κανένας.
Είναι πολύ πιο μακριά απ’ ό,τι είν’ η νύχτα,
πολύ πιο ψηλά απ’ ό,τι είν’ η μέρα,
μέσα στην εκθαμβωτική φωτεινότητα
του πρώτου τους έρωτα...
Ζακ Πρεβέρ (Jacques Prévert, 1900 - 1977),
(Mετάφραση : Ιωάννα Αβραμίδου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου