Χρίστος Λάσκαρης - Ποιήματα

Μέσα σου να σκάβεις

Μέσα σου να σκάβεις:

ξεθάβοντας

μέρες παιδικές

-για τρυφερά,

εξαίσια ποιήματα.

Απλώς, μια επιφάνεια

Ούτε ευτυχισμένος,

ούτε δυστυχισμένος·

απλώς,

μια επιφάνεια,

που πάνω της

κάνει τσουλήθρα ο χρόνος

Ο θάνατος και οι λέξεις

Είναι οι λέξεις που επιμένουν

Εμείς οι ίδιοι,

έχουμε παραιτηθεί.

Ρουφάμε αργά τη σούπα μας.

-Ομως αυτές

και μέσα σε τέτοιο θάνατο

δουλεύουν.

Τα στηρίγματα

Μικρές, καθημερινές

λέξεις.

Ὁ ἀναγνώστης δέν ξέρει

τί σταθήκατε γιά μένα.

Διαβάζει

ἁπλῶς ἓνα ποίημα.

Kριτική

Διαβάζοντας αὐτά τα ποιήματα

-ποιήματα πού σοῦ πῆραν

ὃπως γράφεις,

μιά ζωή-

γίνεται ἀλίμονο φανερό

πώς ποτέ δέν κατέβηκες

μές στό πηγάδι´

κοίταξες μόνο.

Μόνο μέσα στα ποιήματα

Στην ψυχή μου

δεν ανταποκρίθηκε κανείς.

Τη ζεστασιά αν τη γνώρισα

τη γνώρισα μέσα στα ποιήματα.

Μοναχικοί ταξιδιώτες

Άνθρωποι που ταξιδεύουν μόνοι:

κατά κανόνα σιωπηλοί,

πιάνοντας θέση σε παράθυρο.

Δεν έχουνε αποσκευές,

δεν έχουνε κανέναν να τους περιμένει.

Συνέχεια κοιτάζουν έξω.

Αν κάποιος τους ρωτήσει που πηγαίνουνε,

μοιάζουν σα να 'ρχονται από μακριά.

σα να μην έχουν καταλάβει την ερώτηση.

Μεγάφωνα

Τρέφω
μιὰ ἔντονη ἀποστροφὴ
γιὰ τὰ μεγάφωνα.
Ἔτσι ὅπως τὰ βλέπω
ἀπὸ πάνω μου νὰ χάσκουνε,
μοῦ θυμίζουν ἐπίμονα
τὴν εξουσία.

Όχι πια φάρμακα

Η γνώμη μου είναι

ν' αφήνουμε τον άρρωστο

να ψήνεται περισσότερο·

ώσπου ν΄ αρχίσει να παραμιλάει.

Η φωτογραφία

Καθότανε με τις τιράντες στα σκαλιά. 

Απόγευμα θα 'τανε

γιατί όλα στη φωτογραφία 

δείχνανε κουρασμένα·

απόγευμα προς βράδυ μάλλον.

Με τους δικούς του για την εκκλησία

Χριστούγεννα!

Παρακολουθώντας τη λειτουργία στην τηλεόραση

αναπολεί

εκείνο το παιδί

μέσα στο πρωινό αγιάζι.

Χρήστος Λάσκαρης, Ποιήματα, Γαβριηλίδης