Ω, αιδοίον, ορφανών ωδείον,
κέρας της Αμαλθείας,
θηκάρι μου, Σκύλλα και Χάρυβδη. Ω, αιδοίον, χοάνη του Διαβόλου ω, αιδοίον, δοξασμένε νεροχύτη ω, αιδοίον, Μέκκα των λογισμών μου.
δεν εζήτησα συμβουλές και συμβουλές μου δίνουν απρόσκλητοι συμβουλάτορες φαφλατάδες μικροαστοί λένε λένε κι όλο προφητεύουν τάχα θα με φάνε οι ωραίες γυναίκες ενώ χαρά μου να με φάνε οι καλλονές κι αλίμονο σε σας δυστυχισμένοι που τα γεγονότα δεν σας χορταίνουν κι η ζωή σας χτισμένη σιωπή και κακομοιριά όσο για μένα κρυφά την αγαπώ και είναι ωραία και είναι αβρή και μυστικά την αγκαλιάζω ούτε πουλί μάς βλέπει ούτε ανθός μάς ακούει φιλιόμαστε κι οι τοίχοι καμπυλώνουν Η Ποίηση είναι μια απάτη
κι ο Ποιητής αρχιψεύταρος.
Μόνο το Σώμα που λατρεύεις υπάρχει. **** Πουτάνα Μνήμη,
άσε με, λιγάκι, ήσυχο.
Μάσε τα ξεσκλίδια σου
και χάσου από μπροστά μου,
ξεκωλιάρα Μνήμη. Ηλίας Πετρόπουλος (Αθήνα, 26 Ιουνίου 1928 - Παρίσι, 3 Σεπτεμβρίου 2003)
Πηγή: https://www.bibliotheque.gr/article/16589
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου