Θανάσης Κ. Κωσταβάρας-Όπως μέσα σ΄ ένα όνειρο

 *

ΟΠΩΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ
(Ένας αποχαιρετισμός εφ΄ όλης της ύλης)

Πάνω στην επιφάνεια του νερού
έγραψα κάποια ποιήματα
Κι όσα μηνύματα άφησα χαραγμένα στα βράχια
έρχονται μπόρες κι άνεμοι
έρχονται τα βρύα της θάλασσας και τα σκεπάζουν.

Και τι μένει στο τέλος;
Πάρεξ κάποιες αόριστες αποχρώσεις.
Σε κείνους που μας ένοιωσαν.
Σ΄αυτούς που μας συγχώρησαν.

Ώσπου κι αυτοί να γίνουν άνεμος.
Κι αυτοί να γίνουν σκόνη.
Να γίνουν ένα αδέσποτο κύμα στο πέλαγος.
Ένας κόκκος της άμμου.

Να γίνουν ένα τίποτα.

Και να χαθούν στου νερού τα μαύρα γυρίσματα.
Και στου καιρού να καθίσουν τ’ απροσμέτρητα βάθη.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΣΤΟ ΥΠΕΡΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΙΗΜΑ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ

Και όμως κάτι πρέπει να μένει.
Κάτι, σαν ένα φως που επιμένει να αχνοφέγγει στο βάθος
Κι αν είναι σκληρός ο χρόνος με τους ανθρώπους
πάνω κι από τα πιο μαύρα σκοτάδια του
υπάρχει ο ουρανός.

Υπάρχει.
Κ α ι  ο  ή λ ι ο ς  κ υ κ λ ο δ ί ω κ το ς
μετρώντας και επιμετρώντας τις πράξεις μας.
Α κ α τ α π α ύ σ τ ω ς.

Συλλογή: «Η Μακρινή Άγνωστη Χώρα». Εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ 1999 σελ . 17 & 57-58

Πηγή:https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10217556072353738&set=a.10201257736345524&type=3&theater