Τριγύρω ησυχάζει η πολίχνη. Γαληνεύει φωτισμένο το σοκάκι,
και, πυρσοστόλιστα, κατηφορίζουν και αχολογούν τ’ αμάξια.
Χορτάτοι απ’ της μέρας τη χαρά γυρίζουνε ν’ αναπαυθούν οι ανθρώποι,
Και με ικανοποίηση πολλή στο σπίτι ζυγίζει κέρδη και ζημιές
Του νοικοκύρη το κεφάλι. Από λουλούδια και σταφύλια αδειάζει ,
Κι απ’ των χεριών τα έργα ησυχάζει η πολύπραγη αγορά.
Μα από τους κήπους μακριά τραγούδι έγχορδου ηχεί. Ίσως εκεί
Ερωτευμένος παίζει ή κάποιος άνδρας μοναχός αναπολεί
Τους φίλους του που μάκρυναν και τον καιρό της νιότης. Και οι πηγές
Αστείρευτες και δροσερές σ’ ευωδιαστά παρτέρια κελαρύζουν,
Γαλήνια στο μουχρωμένο αγέρα καμπάνες ηχηρές σημαίνουν
Και των ωρών τον αριθμό φροντίζοντας νυχτοσκοπός αγγέλλει .
Τώρα κι η αύρα έρχεται, αναταράζει τις κορφές στο άλσος,
Ιδού ! και το φεγγάρι, της γης μας ομοιόγραφο,
Έρχεται στα κρυφά κι ετούτο τώρα…
Φρήντριχ Χαίλντερλιν 20/3/1770 - 7/6/1843
Μετάφραση Α. ΚΟΥΤΣΟΥΡΑΔΗΣ
Φρήντριχ Χαίλντερλιν 20/3/1770 - 7/6/1843
Εκδόσεις Εξάντας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου