Τα περιστέρια που ήρθαν και κάθισαν
στο παραθύρι σου, κούρνιασαν
στο περβάζι σου μέχρι τ' απομεσήμερο.
Σίγουρα είσαι μέσα και κοιμάσαι
και η ζωή πάλλεται ανάμεσα στα μηνίγγια σου
απαλό φτερούγισμα κορυδαλλών σε μαλακό βαμβάκι.
Αχ, να με ονειρευόσουν, λέει, σ' ένα όνειρο
όπου όλοι οι δρόμοι θα συναντιόνταν
σε μια φωτισμένη αλέα επιθυμιών.
Κάτι τέτοια, βέβαια, δεν συμβαίνουν.
Κι όλα θα τελειώσουν με το απότομο άνοιγμα
των πατζουριών σου. Τα τρομαγμένα περιστέρια
θα φτερουγίσουν μακριά.
Ντυμένος επίσημα, Πλανόδιον, 2008.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου