Θύμηση
Έτσι ήτανε τ’ απογεύματα της πρώτης μας νεότητας
ακούγαμε Las Hojas Muertas, My Foolish Heart
ή Sin Palabras στο Hotel del Puerto
κι εσένα τ’ όνομά σου ήτανε διάφανο
και αντηχούσε υπέροχο ψιθυριστά
κι εγώ πίστευα στις θεές των προγόνων μου
και σου ιστορούσα ψέματα γλυκά
για τη ζωή στους μακρυσμένους τόπους που επισκέφτηκα.
Τα σαββατόβραδα
κάναμε μεγάλους περίπατους στη μουσκεμένη άμμο
ξυπόλυτοι πιασμένοι χέρι χέρι μες στην απόλυτη σιωπή
που τη ραγίζανε μονάχα οι ψαράδες στα φωτισμένα τους πλεούμενα
αναφωνώντας για την ευτυχία μας.
Μετά επιστρέφαμε στην καλύβα του Billy
και πίναμε ένα κονιάκ μπρος στη φωτιά
καθισμένοι σ’ ένα μικρό χαλάκι του Λυρσά
κι έπειτα φίλαγα τα ξέπλεκα μαλλιά σου
κι άρχιζα να ταξιδεύω το κορμί σου με χέρια τόσο σίγουρα
που δεν τρομάξανε ποτέ στον έρωτα ή στη μάχη.
Η γύμνια σου αναδυότανε μες στη μικρή νυχτερινή μας κάμαρη
φωτιά που έκαιγε ανάμεσα στα ξύλινα χωρίσματα
κάτω απ’ το φως της λάμπας που μας έλουζε
σάμπως παράξενος ανθός από χιλιάδες δώρα καμωμένος
που με αφήνει πάντα έκπληκτο
και με καλεί σε νέα τοπία ανεξερεύνητα.
Κι η ανάσα σου κι η ανάσα μου δυο κοντινά ποτάμια
και το δέρμα σου και το δέρμα μου δυο χώρες δίχως σύνορα
κι εγώ όπως η καταιγίδα μέσα σου τη ρίζα να ακουμπώ των ηφαιστείων
κι εσύ για μένα ένα κρυφό φαράγγι
για να περνάει μοναχά το φως της χαραυγής.
Κι ήρθε ο καιρός που ήσουν μόνο η θάλασσα
μόνο η θάλασσα γεμάτη με τα ψάρια της και την αλμύρα της
να πέφτω διψασμένος στα κόκκινα μυστικά των κοραλλιών της
και σ’ έπινα αχόρταγα, αξεδίψαστα
πάλι και πάλι όπως το θαύμα που αναβλύζει
μες απ’ την τρύπα που άνοιξε μικρό παιδί στην άμμο.
Ω αγάπη κι είναι ετούτη η στιγμή κάμποσα χρόνια αργότερα
όπου το πρόσωπό σου παίρνει να γίνεται αχνό
κι η θύμησή μου αδιάκοπα αδειάζει από σένα.
Το όνομά σου ήταν μικρό κι ένα τραγούδι το ψιθύριζε
κάποιου καιρού αλλοτινού.
Ρόκε Δάλτον, Ανθολογία (1995)
Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 29 Ιουλίου 2019
*
Περί της Ποιητικής μας Ηθικής
Μην μπερδευόσαστε, είμαστε ποιητές και στιχουργούμε
απ’ την παρανομία όπου ζούμε.
Δεν είμαστε, άρα, στην ανωνυμία μας άνετοι και δίχως τιμωρία:
ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον εχθρό μας
πολύ κοντά του πάμε σε παράλληλη πορεία.
Το σύστημα κι αυτούς που το στηρίζουν πολεμάμε
μες απ’ την ποίησή μας, με τη ζωή μας, και στη ζωή τους
μια ευκαιρία δίνουμε μέρα τη μέρα και μετράμε
την πληρωμή τους.
Παράνομα Ποιήματα, 1975
Πρώτη Ενότητα: Όλα Είναι Ποιήματα Αγάπης
Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 29 Μαΐου 2019
*
Στατιστικές για την Eλευθερία
Η ελευθερία του Τύπου για το λαό του Σαλβαδόρ
κοστίζει 20 σεντάβος τη μέρα κατά κεφαλή
λογαριάζοντας μονάχα εκείνους που ξέρουν να διαβάζουν
και έχουνε περίσσευμα πάνω από είκοσι σεντάβος
αφού τα καταφέρανε να ζούνε μ’ αποφάγια.
Η ελευθερία του Τύπου για τους μεγάλους
επιχειρηματίες βιομήχανους και διαφημιστές
αποτιμάται σε χίλια και κάτι πέσος ανά σελίδα ασπρόμαυρη
κι ούτε που ξέρω σε πόσα ανά τετραγωνική ίντσα
κειμένου ιλουστρασιόν.
Η ελευθερία του Τύπου
του Don Napoleón Viera Altamirano
και των Dutriz και των Pinto και των κατόχων του El Mundo
αξίζει εκατομμύρια δολάρια:
λογαριάζοντας τα κτήρια
χτισμένα με τα κριτήρια του στρατού
υπολογίζοντας τα μηχανήματα και το χαρτί και τα μελάνια
τις χρηματοοικονομικές επενδύσεις των εταιρειών τους
αυτό που εισπράττουν καθημερινά απ’ τους μεγάλους
επιχειρηματίες βιομήχανους και διαφημιστές
κι απ’ την κυβέρνηση κι απ’ την Αμερικάνικη Πρεσβεία
κι απ’ τις λοιπές πρεσβείες
αυτά που απομυζούν απ’ την εργατική εκμετάλλευση
όσα αποσπούν απ’ τους εκβιασμούς («Για μη δημοσίευση
καταγγελίας κατά του εξέχοντος κυρίου
ή δοθείσης ευκαιρίας για τη δημοσίευση του μυστικού
που το ψαράκι μας θα πάει για φούντο»)
όσα αποκομίζουν από τα «κοπυράιτ»
όπως π.χ.
χαρτοπετσέτες «Amores…» αγαλματάκια «Amores…»
ό,τι μαζεύουν καθημερινά
εκ του συνόλου των Σαλβαδοριανών (και Γουατεμαλέζων)
που ’χουνε 20 σεντάβος διαθέσιμα.
Εντός της καπιταλιστικής λογικής
η ελευθερία του Τύπου είναι απλώς ένα ακόμα εμπόρευμα
και εν τω συνόλω της
ό,τι πληρώνεις παίρνεις:
20 σεντάβος το κεφάλι ημερησίως ο λαός ελευθερία του Τύπου
κάτι εκατομμύρια δολάρια
οι Viera Altamirano Dutriz Pinto και λοιποί
κατά κεφαλήν ημερησίως
η ελευθερία του Τύπου τους.
Παράνομα Ποιήματα, 1975
Πρώτη Ενότητα: Όλα Είναι Ποιήματα Αγάπης
Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 26 Μαΐου 2019
Πρακτικό
Στο όνομα αυτών που ξενοπλένουνε
(και βγάζουνε από τα ασπρόρουχα την ξένη βρόμα)
Στο όνομα αυτών που φυλάνε τα ξένα τα παιδιά
(και πουλάνε την εργατική τους δύναμη
υπό μορφή αγάπης μητρικής και εξευτελισμών)
Στο όνομα αυτών που ζούνε κάτω από ξένη στέγη
(που όμως δεν είναι μια μήτρα ασφαλής, παρά ένας τάφος ή μια φυλακή)
Στο όνομα αυτών που τρώνε τα ξεροκόμματα των ξένων
(και τα μασάνε λες κι είναι κλέφτες)
Στο όνομα αυτών που ζούνε σε μια πατρίδα ξένη
(τα σπίτια και τα εργοστάσια και τα μαγαζιά
και οι δρόμοι και οι πόλεις και τα χωριά
και τα ποτάμια και οι λίμνες και τα ηφαίστεια και τα βουνά
είναι πάντα των άλλων
γι’ αυτό βρίσκεται εκεί η αστυνομία και η φρουρά
για να τα προφυλάξει από μας)
Στο όνομα αυτών που όλο τους το βιος
είναι πείνα εκμετάλλευση αρρώστιες
δίψα για δίκιο και νερό
κυνηγητό καταδίκες
εγκατάλειψη ερημιά τυραννία θάνατος
Κατηγορώ την ατομική ιδιοκτησία
που μας στερεί τα πάντα.
Παράνομα Ποιήματα, 1975
Πέμπτη Ενότητα: Ποιήματα για να ζήσεις και να το ξανασκεφτείς
Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 24 Μαΐου 2019
Θα μπορούσε
Για τους αστούς
η πατρίδα οι νόμοι η τιμή κι ο Θεός
δεν έχουν νόημα χωρίς
ατομική ιδιοκτησία και «ελεύθερη επιχειρηματικότητα».
Για τους προλετάριους
ο θάνατος της ατομικής ιδιοκτησίας
και της «ελεύθερης επιχειρηματικότητας»
θα έδινε νόημα στην πατρίδα στους νόμους στην τιμή
ίσως και στο Θεό τον ίδιο.
Παράνομα Ποιήματα, 1975
Πέμπτη Ενότητα: Ποιήματα για να ζήσεις και να το ξανασκεφτείς
Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 24 Μαΐου 2019
*
Οι Μικροαστοί
(Για ένα από τα συμπτώματά τους)
Αυτοί που
στην καλύτερη των περιπτώσεων
θέλουν να κάνουν την επανάσταση
για την Ιστορία για τη λογική
για την επιστήμη και για τη φύση
για τα βιβλία του επόμενου έτους ή τα μελλούμενα
για να βγουν νικητές στη διαπάλη κι ακόμη
για να τους γράψουν τελικά οι εφημερίδες
κι όχι απλά
για να εξαλείψουνε την πείνα
εκείνων που πεινάνε
για να εξαλείψουνε την εκμετάλλευση των εκμεταλλευόμενων.
Είν’ επομένως φυσικό
ότι στην επαναστατική πρακτική
θα δώσουν λογαριασμό μόνο μπροστά στην κρίση της Ιστορίας
στην ηθική, στον ουμανισμό, στη λογική και στην επιστήμη
στα βιβλία και στις φυλλάδες
και θ’ αρνηθούν να δώσουν τον τελευταίο λόγο
στους πεινασμένους και στους εκμεταλλευόμενους
που ζούνε τη δική τους τρομακτική ιστορία
έχουνε τη δική τους αμείλικτη λογική
και θα έχουν τα δικά τους βιβλία
τη δική τους επιστήμη
φύση
και μέλλον
Παράνομα Ποιήματα, 1975
Πέμπτη Ενότητα: Ποιήματα για να ζήσεις και να το ξανασκεφτείς
Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 13 Ιανουαρίου 2019
Πηγή:http://www.katiousa.gr/logotechnia/poiisi/roque-dalton-5-paranoma-poiimata-kai-1-poiima-agapis-i-zoi-tou-to-ergo-tou-i-dolofonia-tou-3-keimena-tou-eduardo-galeano/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου