Ἰωάννης Λεοντακιανάκος-Εἰκόνες

 

                                Ε’

Εἶχε φανεῖ ὁ πραματευτὴς ἀπὸ τὰ παραπήγματα

            μὲ τὰ κλαδιὰ τῶν κοραλιῶν

            καὶ τὴν μικρή του κόρη

            ποὖχε τὸ μίλημα τῆς Τιμάνδρας

            καὶ μιὰ Τροία στεφάνι στὰ μαλλιά

-Μικρὴ Ἑλένη μικρὴ Τιμάνδρα

ἕνα μικρό σου κόσμο μοῦ χάρισες στὰ βράχια

τί μοὔκρυβες στὰ χέρια σου

τὰ χείλη σου γιατί

ἀφοῦ μὲ ἄφησες τὸ τραγούδι σου νὰ κυνηγῶ

ὣς νἄρθει στοὺς κήπους ὁ ἥλιος τῶν φωνῶν σου;

Τοὺς λειψοὺς φανοστάτες ἔτρεξε νὰ ἀνταμώσει

              καὶ τὸ λαό της

              χωρὶς νὰ ξέρει τὴν τιμὴ τοῦ ἥρωα

              τὸ ἀλίμονο τοῦ ὄχλου*

Ἦταν βαρὺς ὁ ὕπνος καὶ εἶχε ξεχάσει

στὰ σπίτια τὰ κόκκινα καὶ στὰ φανάρια τῶν βυθῶν

τὸ μικρὸ σύμπαν της καὶ τὸ φεγγάρι

τὸ ζαρκάδι ποὺ συνήθιζε νὰ κυνηγάει μονάχη

           Εἶχε ξεκινήσει καὶ πίσω τὴν ἐγύρισα

               Μικρὴ Ἑλένη μικρὴ Τιμάνδρα

               ποῦ πᾶς, ποῦ τρέχεις

               καὶ ξέχασες τοὺς γιαλούς σου;

Εἶχε τὴν φλέβα ἀπὸ τὸ νάμα τῆς γυναίκας

πετρωμένη∙ τὰ χείλη ἦταν δαγκαμένα αἰῶνες τώρα

                γιὰ νὰ τραγουδοῦν

                τῆς ψυχῆς τὰ διάφανα πλοῖα

                καὶ νὰ δένουν

                τὸν ἀγέρα στὶς ματιές μας

* «Ἀλίμονο στὸ λαὸ ποὺ στηρίζεται σὲ ἥρωες!» (Μπέρτολτ Μπρέχτ)

* (Τό ποίημα εἶναι ἀπὸ τὴν ἑνότητα «Εἰκόνες» τῆς συλλογῆς τοῦ Ἰωάννη Λεοντακιανάκου Οἱ διάφανες συμφωνίες τῆς Πέμπτης ποιήματα, ἐκδ. Διογένης, Ἀθήνα ²1977, σελ. 27, 29, 32-33).

Πηγή: https://natashazacharopoulou.blogspot.com/2020/04/blog-post_27.html