Η ύπαρξη μου κατάμεστη από πλοία λευκά.
Η ύπαρξή μου ν’ ανατινάζει συναισθήματα.
Ολόκληρη εγώ κάτω απ’ των ματιών σου τις αναμνήσεις.
Να σβήσω θέλω τη φαγούρα στις βλεφαρίδες σου.
Ν’ αποφύγω θέλω των χειλιών σου την ανησυχία.
Μα γιατί άραγε η φαντασμαγορική σου όραση περιφέρει τούτων των ωρών τα κύπελλα;
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου