Μικρές μου παπαρούνες, μικρές φλόγες της κολάσεως,
εσείς δεν πληγώνετε κανέναν;
Αναβοσβήνετε. Μα δεν μπορώ να σας ακουμπήσω.
Βάζω τα χέρια μου ανάμεσα στις φλόγες. Μα τίποτα δεν καίει.
Με εξουθενώνει που σας βλέπω να αναβοσβήνετε με τον τρόπο αυτό,
έτσι ζαρωμένες και κοκκινωπές που είστε, σαν το δέρμα ενός στόματος.
Ενός στόματος που αιμορραγεί.
Μικρές αιματηρές φούστες!
Υπάρχουν ορισμένες οσμές που δεν μπορώ να ακουμπήσω.
Πού είναι το οπιούχο σας και οι εμετικές σας κάψουλες;
Μακάρι να μπορούσα να αιμορραγήσω, ή τουλάχιστον να κοιμηθώ! –
Μακάρι το στόμα μου να ζευγάρωνε με έναν πόνο σαν και αυτόν!
ή μακάρι οι χυμοί σας να κυλούσαν μέσα μου, σ’ αυτήν την γυάλινη κάψουλα
και να μείνω ακίνητη, βαριεστημένη.
Αλλά άχρωμη. Άχρωμη.
μετάφραση: Νικόλας Προδρόμου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου