Μ. Καραγάτσης-[ποίημα με έξι τετράστιχες στροφές καμωμένες έξοχα στο ύφος του Καββαδία]

Στο χέρι της κρατούσε νεκροκεφαλή
στο στήθος της στιλέτο είχε κρυμμένο.
Έφευγες κι είπε "θα σε περιμένω",
κι ούτε χαμόγελο στα χείλη, ούτε φιλί.

Είχαν τα μάτια της το χρώμα της νυχτός,

τους ουρανούς κοιτούσαν που θολώναν.

Στο Νόσι Μπε δυο πίθηκοι μαλώναν,

φωνή στριγγιά και σκούξιμο, βήχας πνιχτός....

Για σένα η θάλασσα δεν έχει πια νερό,

ούτε του Μεγαλέξανδρου Γοργόνα.

Βισμούθιο σου κάναν το χειμώνα

και Σόλου - Σαλβαρσάν τον άλλο τον καιρό.

Λουλάς και ναργιλές. Όπιο. Καπνοί θολοί.

Κύμα κι αφρός στην μπροστινή χαβούζα.

Φόρεσε η μοίρα σου την άσπρη μπλούζα

και μ' ανοιχτά τραγίσια σκέλη σε καλεί.

Του Tuner οι φρεγάδες. Βάρκες του Gauguin.

Στοιχειά του Boecklin στων αφρών τη χαίτη.

Goya και Brueghel. Κάργα σπειροχαίτη,

το λείψανο σου αφροδισίων μανεκέν.

Ο θάνατος; θα' ρθει....Μην είσαι βιαστικός....

Σάβανο η μπράντα στων νερών το βύθος;

Με βάγια και χρυσό σταυρό στο στήθος

θα κηδευτείς, όταν πεθάνεις φτισικός....

Αντλήθηκε απ' το προφίλ του Μίλτου Σωμαράκη