Π. Σωτηρίου-Ποιήματα

              «28η Ὀκτωβρίου 1980»

Θεέ μου, πόσους ἀκόμη θά χάσουμε φέτος

Δέ ὑπηρετήσαμε τήν πατρίδα τῶν δύο ἠπείρων καί
τῶν πέντε θαλασσῶν
δέν πήγαμε κανέναν ὥς τήν κόκκινη μηλιά
δἐν γνωρἰσαμε οὔτε ἐμφύλιους, οὔτε θαύματα, οὔτε
καταστροφές
μοναχά μιά ἐπιστράτευση, κι αὐτή τόσο ἄδοξη

Σωπάσαμε στίς θεομηνίες, λουφάξαμε στούς κατα-
κλυσμούς
ἀλλά τά ἱερἀ μας δέν τά παραδώσαμε

Γιατί ὅμως ἔτσι ξαφνικά ἦρθαν ὅλα μαζί
αὐτοκτονίες, δυστυχήματα, κι ἀρρώστιες ἀνίατες

Στά μισά τῆς θητείας
Θεέ μου, βόηθα κι ἐμᾶς
δέν προελάσαμε ποτέ νικηφόρα
κι ὅμως ἔχουμε κιόλας ἀρχίσει
ἄτακτα νά ὑποχωροῦμε

Ὡσάν ποιήματα (ἡ συνέχεια) (1990-1996), Θεσσαλονίκη 2008.

[άτιτλο]

Ἀπόμειναν λοιπόν μόνο ποιήματα κι ἀσπρόμαυρες φωτογραφίες

Κι οἱ ἄνθρωποι πού πηγαίναν κάποτε
στίς πρωινές παραστάσεις μέ ἐλαττωμένες τιμές
καί στό γήπεδο ἔκοβαν εἰσιτήριο ὀρθίων

Χαμένη γενιά κι αὐτοί, χαμένη, σκορπισμένη τάξη
Τά ὄμορφα μελετηρά κορίτσια πού μέ τό χρῶμα τῶν γονάτων τους
μοιραζόμασταν τό φῶς τῶν παραθυριῶν
ἐκεῖνα τά παλιά ἀπογεύματα

Δέν πιστεύουμε λοιπόν πιά, μόνο ἀγαπᾶμε
κι αὐτοί πού παραμένουν πιστοί στούς ποιητές
ἤ ὅ,τι ἄλλο πρωτοαγάπησαν
νοσταλγώντας τίμιες κι εὐτυχισμένες χρονιές
πού δέν εἶχαν δίκαιη συνέχεια
γράφοντας στίχους πού μένουν ἀμετουσίωτοι
καί συνεχῶς ἐπαναλαμβάνονται

Χαμένη γενιά κι αὐτοί, σάν μιά χαμένη, σκορπισμένη τάξη

Παλαιοί καί Νέοι Στίχοι

«Φανατικοί μέ προσπερνοῦν» 

Κινώντας ἀπό τήν ἄκρη δεξιά
φανατικοί μέ προσπερνοῦν
αὐτοί πού βιάζονται νά πᾶν πρός τήν ἀντίθετη
πλευρά

Ἄλλοι μέ βήματα ἀργά
γυρίζοντας ἀπό κεῖ
μέ πλησιάζουν σκεφτικοί ἤ πικραμένοι

Κι ἐγώ
μετατοπίζομαι ἐλαφρά
μέσα στό ἀμετακίνητο ἀπό παλιά
ἀριστερό μου κέντρο

 Ἐυφαμεῖτε

           «Βάστα καί τώρα Μάρκο»

Βάστα καί τώρα, Μάρκο

Αὐτόν τόν ἄτιμο καιρό
ὅταν ἀρχίσουν οἱ τιμές
ἀρχίζουν κι οἱ ξεφτίλες

Κ ἄν δέν εἶναι ἔτσι
ὅπως τά λαλῶ
φίλα καί πάλι τό χαρτί
καί πάλι σχίσ᾿ το

Ὡσάν ποιήματα (1989)

 «A LA MEMORIA DE LUIS BUNUEL» 

Τόν τελευταῖο καιρό στούς δρόμους τῶν Ἀθηνῶν καί

τῶν ἄλλων ἑλληνικῶν πόλεων παρατηρεῖται ὁλοένα

καί πιό συχνά τό περίεργο φαινόμενο διαδηλωταί τοῦ

κέντρου καί τῆς ἀριστερᾶς νά περιφέρουν σιωπηλοί

πλακάτ στά ὁποῖα ἀναγράφεται τό ἀκατανόητο μέχρι

στιγμῆς σύνθημα: «Ἐναντίον τοῦ Φράνκο ἤμασταν

καλύτερα».

«Καβάλα στό ἄφθαρτο ἄτι σου»»

Καβάλα στό ἄφθαρτο ἄτι σου, ἔλα

καί μπάλωσε τά τρύπια τείχη μας

Καθάρισε τή ζωή μας ἀπό τόσους

Χάσλους, Λεγοίους, Φτύγλες καί Διοτελεῖς

Καί μέ τό σεπτό μύρο σου ἤ μέ τό αἰχμηρό σου δόρυ

βόηθα νά ἀντέξουμε γιά πολύ ἀκόμα

Ἐυφαμεῖτε

«Ὅταν»

Ὅταν οἱ ἄλλοι δειλιάζουν ἤ ἀδιαφοροῦν
ὅταν ὅλα ἤ κάποια τέλος πάντων κινδυνεύουν νά
χαθοῦν
βγές ἀπό τή γραμμή ὅ,τι κι ἄν αὐτό σοῦ κοστίσει
καί χωρίς οὔτε στιγμή νά σέ ξεγελοῦν τά ἀξιώματα
πάρε, πού λένε, τήν κατάσταση στά χέρια σου
ἐπιδεικτικά γι᾿ αὐτούς πού πονηρά φυγομαχοῦν
τυφερά γι᾿ αὐτούς πού σέ χρειάζονται
καί πού μπορεῖ αὔριο νά σέ ξεχάσουν

Κι ὅταν ὅλα διορθωθοῦν κι ὅταν ὅλα περάσουν
κι ἀρχίσουν οἱ ἄλλοι νά ξεμυτίζουν ἀπό τά καταφύγια
καί νά ἐπφελοῦνται ἀπό τή δική σου δοκιμασία
ἥσυχος καί φαινομενικά ἀδιάφορος
γύρνα πίσω στό χωριό σου

 Η καινούρια σιωπή (1982) 

[άτιτλο]

Ὅταν οἱ ἄλλοι λένε

Σεφέρης, Ἐλύτης

ἐγώ λέω

Καβαφης

Κι ὅταν οἱ ἄλλοι λένε

Καβάφης, Σεφέρης, Ἐλύτης

ἐγώ λέω

Καρυωτάκης

Ωσάν ποιήματα (1989)

«Ωσάν Ποιήματα»

Ὠσάν ποιήματα ἐλάσσονος στιχουργοῦ

ἐνῶ ἡ περιπέτεια τῶν νεωτερισμῶν τελειώνει

καί ἡ ἐποχή τῆς παράδοσης ξαναγυρνᾶ

Ὡσάν κείμενα μοναχικοῦ ἀρθρογράφου

ἐνῶ τό καινούριο ἔχει ἀρχίσει νά σαπίζει

προτοῦ ἀκόμη πεθάνει τό παλιό

Ὡσάν ἐλεγεῖα καί σάτιρες

ἐνῶ μέσα σου ὅλα ἀναποδογυρίζουν, καί ἔξω

τἰποτα δέν μοιάζει νά μπορεῖ νά ἀλλάξει

Ὡσάν μικρή προσωπική

φωνή.

Ωσάν ποιήματα (1989)

 Π. Σωτηρίου [φιλολογικό ψευδώνυμο του Παναγιώτη Σ. Πίστα (1939) ]

Πηγή:https://giorgosaragis.wordpress.com/2012/05/20/%E1%BC%A1-%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%E1%BF%A6-%CF%80-%CF%83%CF%89%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85/