Χαριτίνη Ξύδη-Σφαγείο

στην ακριβή μνήμη του Μίλτου Σαχτούρη

Στις τρεις τα ξημερώματα

πιέζω το κεφάλι στον τοίχο

για να ξυπνήσω.

Δεν καλοξυπνώ

αλλά σηκώνομαι

στις μύτες των ποδιών

βηματίζω

και φτάνω ως τον κήπο.

Στον κήπο είναι όλα κίτρινα·

τα δέντρα τα άνθη ο φράχτης

το πηγάδι οι πέτρες

οι πεταλούδες εντός μου

το μικρό σφαγείο της γιαγιάς

για τις πάπιες.

Ανάμεσα στις κίτρινες φτέρες

βρίσκω τη φωτογραφία:

Ο αδελφός μου και εγώ

σε ένα κίτρινο χωριό·

το χωριό του πατέρα μας.

Κίτρινα χαλάσματα.

Δίπλα κυλάει ήσυχο

το κίτρινο ποτάμι.

Κρατώ τη φωτογραφία.

Την κοιτώ επίμονα

μέχρι που το ποτάμι

στερεύει.

Την κόβω κομματάκια.

Το πρωί που θα ‘χω ξυπνήσει

για τα καλά

θα την ξανακολλήσω.

Όμως,

Δεν αρκεί αυτό.

Δεν αρκεί αυτό.

Λιτλ Μπόι, Εκδόσεις Μετρονόμος, Δεκέμβριος 2019