Μοχικανοί
Νεαροί καλοοπλισμένοι λευκοί
κυνηγούν στην πολιτεία
τους τελευταίους ιθαγενείς
Κι αυτοί παραδίδονται αμαχητί
ή αποσύρονται στα προάστια και ιδιωτεύουν
και στο τέλος ψηφίζουν λευκό
Η καινούρια σιωπή (1982)
Νεαροί καλοοπλισμένοι λευκοί
κυνηγούν στην πολιτεία
τους τελευταίους ιθαγενείς
Κι αυτοί παραδίδονται αμαχητί
ή αποσύρονται στα προάστια και ιδιωτεύουν
και στο τέλος ψηφίζουν λευκό
Η καινούρια σιωπή (1982)
Όταν
Όταν οι άλλοι δειλιάζουν ή αδιαφορούν
όταν όλα ή κάποια τέλος πάντων κινδυνεύουν να χαθούν
βγες από τη γραμμή ό,τι κι αν αυτό σου κοστίσει
και χωρίς ούτε στιγμή να σε ξεγελούν τα αξιώματα
πάρε, που λένε, την κατάσταση στα χέρια σου
επιδεικτικά γι’ αυτούς που πονηρά φυγομαχούν
τρυφερά γι’ αυτούς που σε χρειάζονται
και που μπορεί αύριο να σε ξεχάσουν
Κι όταν όλα διορθωθούν, κι όταν όλα περάσουν
κι αρχίζουν οι άλλοι να ξεμυτίζουν από τα καταφύγια
και να επωφελούνται από τη δική σου δοκιμασία
ήσυχος και φαινομενικά αδιάφορος
γύρνα πίσω στο χωριό σου
Η καινούρια σιωπή (1982)
Έρχομαι κρυφά και σας βλέπω, φίλοι μου
Κρυμμένος σε διάφορα ψευδώνυμα
έρχομαι και σας βλέπω, φίλοι μου
Στις ημιερασιτεχνικές σας παραστάσεις
στις ειδικές για δημοσιογράφους προβολές σας
και στις δημόσιες απαγγελίες των ποιημάτων σας
Τώρα φτιάχνω με video τις ταινίες μου
τυπώνω σε ατομική φωτοσύνθεση τις συλλογές μου
και μες στους τοίχους του δικού μου δωματίου
στήνω τις πιο πρωτοποριακές μου σκηνοθεσίες
Έρχομαι κρυφά και σας βλέπω, φίλοι μου
παλιοί μου φίλοι, που δεν σας πιστεύω πια
Κρυμμένος σε διάφορα ψευδώνυμα
έρχομαι και σας βλέπω, φίλοι μου
Στις ημιερασιτεχνικές σας παραστάσεις
στις ειδικές για δημοσιογράφους προβολές σας
και στις δημόσιες απαγγελίες των ποιημάτων σας
Τώρα φτιάχνω με video τις ταινίες μου
τυπώνω σε ατομική φωτοσύνθεση τις συλλογές μου
και μες στους τοίχους του δικού μου δωματίου
στήνω τις πιο πρωτοποριακές μου σκηνοθεσίες
Έρχομαι κρυφά και σας βλέπω, φίλοι μου
παλιοί μου φίλοι, που δεν σας πιστεύω πια
Η καινούρια σιωπή (1982)
Γλείφτες, γελοίοι και ιδιοτελείς
Γλείφτες, γελοίοι και ιδιοτελείς
περιμένουν στη σειρά να διαδεχτούν τους ομοίους τους
έτοιμοι να διαπράξουν χειρότερα από αυτούς
Γλείφτες, γελοίοι και ιδιοτελείς
ομοιώματα παλιών αγαπημένων συντρόφων
Η καινούρια σιωπή (1982)
Λυγμός-νυγμός
Λυγμός-νυγμός
να μια ποιητική που αφήνει κάτι
απ’ τη βαλβίδα με ασφάλεια να ξεφύγει
Λυγμός-νυγμός
ακόμη κι όταν νιώθεις ότι
στο τέλος θα ’ρθει ο αναπότρεπτος πνιγμός
Η καινούρια σιωπή (1982)
Όταν οι άλλοι λένε
Σεφέρης, Ελύτης
εγώ λέω
Καβάφης
Κι όταν οι άλλοι λένε
Καβάφης, Σεφέρης, Ελύτης
εγώ λέω
Καρυωτάκης
Ωσάν ποιήματα (1989)
28η Οκτωβρίου 1980
Θεέ μου, πόσους ακόμη θα χάσουμε φέτος
Δεν υπηρετήσαμε την πατρίδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών
δεν πήγαμε κανέναν ως την κόκκινη μηλιά
δεν γνωρίσαμε ούτε εμφυλίους, ούτε θαύματα, ούτε καταστροφές
μοναχά μια επιστράτευση, κι αυτή τόσο άδοξη
Σωπάσαμε στις θεομηνίες, λουφάξαμε στους κατακλυσμούς
αλλά τα ιερά μας δεν τα παραδώσαμε
Γιατί όμως έτσι ξαφνικά ήρθαν όλα μαζί
αυτοκτονίες, δυστυχήματα, κι αρρώστιες ανίατες
Στα μισά της θητείας
Θεέ μου, βόηθα κι εμάς
δεν προελάσαμε ποτέ νικηφόρα
κι όμως έχουμε κιόλας αρχίσει
άτακτα να υποχωρούμε
Η καινούρια σιωπή (1982)
Ψεύτικα χρόνια
Ψεύτικα χρόνια
κίβδηλα ονόματα
Καημένη γενιά, καημένη παράταξη
γι’ αυτή την επί γης βασιλεία αγωνιζόσουν
Και οι σύντροφοι να λένε
πως κουράστηκαν να περιμένουν
Με άγρυπνα μάτια
μείνε στην μπάντα
Ωσάν ποιήματα (1989)
Άπολις
Άπολις από καιρό παραμένω στην ίδια πάντοτε πόλη
Άφιλος από καιρό παραμένω με τους ίδιους πάντοτε φίλους
Άνελπις από καιρό παραμένω με τις ίδιες πάντοτε ελπίδες
Άπιστος από καιρό παραμένω πιστός στις ίδιες πάντοτε πίστεις
Άφοβος από καιρό παραμένω απέναντι στα ίδια πάντοτε πράγματα δειλός
Άτρωτος από καιρό παραμένω στα ίδια πάντοτε σημεία τρωτός
Αδύναμος από καιρό παραμένω για τις ίδιες πάντοτε περιπέτειες δυνατός
Απόμακρος από καιρό παραμένω πάντοτε εν μέσω του πλήθους
Σιωπηλός από καιρό μιλώ πάντοτε γι’ αυτούς που θέλουν να ακούσουν
Ανώνυμος ή ψευδώνυμος από καιρό σας μιλώ με το δικό μου πάντοτε όνομα
Ωσάν ποιήματα (1989)
Παλαιοί και νέοι στίχοι
Απόμειναν λοιπόν μόνο ποιήματα κι ασπρόμαυρες φωτογραφίες
Κι οι άνθρωποι που πηγαίναν κάποτε
στις πρωινές παραστάσεις με ελαττωμένες τιμές
και στο γήπεδο έκοβαν εισιτήριο ορθίων
Χαμένη γενιά κι αυτοί, χαμένη, σκορπισμένη τάξη
Τα ομορφότερα μελετηρά κορίτσια που με το χρώμα των γονάτων τους
μοιραζόμασταν το φως το παραθυριών
εκείνα τα παλιά απογεύματα
Δεν πιστεύουμε λοιπόν πια, μόνον αγαπάμε
Κι αυτοί που παραμένουν πιστοί στους ποιητές ή σ’ ό,τι άλλο πρωτοαγάπησαν
νοσταλγώντας τίμιες κι ευτυχισμένες χρονιές, που δεν είχαν δίκαιη συνέχεια
γράφοντας στίχους που μένουν αμετουσίωτοι και συνεχώς επαναλαμβάνονται
Χαμένη γενιά κι αυτοί, σαν μια χαμένη σκορπισμένη πράξη
Από την προδημοσίευση της ποιητικής συλλογής Ωσάν ποιήματα (Η συνέχεια) στο περιοδικό Εντευκτήριο, τεύχος 79 (Οκτώβριος-Νοέμβριος 2007)
Θεέ μου, πόσους ακόμη θα χάσουμε φέτος
Δεν υπηρετήσαμε την πατρίδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών
δεν πήγαμε κανέναν ως την κόκκινη μηλιά
δεν γνωρίσαμε ούτε εμφυλίους, ούτε θαύματα, ούτε καταστροφές
μοναχά μια επιστράτευση, κι αυτή τόσο άδοξη
Σωπάσαμε στις θεομηνίες, λουφάξαμε στους κατακλυσμούς
αλλά τα ιερά μας δεν τα παραδώσαμε
Γιατί όμως έτσι ξαφνικά ήρθαν όλα μαζί
αυτοκτονίες, δυστυχήματα, κι αρρώστιες ανίατες
Στα μισά της θητείας
Θεέ μου, βόηθα κι εμάς
δεν προελάσαμε ποτέ νικηφόρα
κι όμως έχουμε κιόλας αρχίσει
άτακτα να υποχωρούμε
Η καινούρια σιωπή (1982)
Ψεύτικα χρόνια
Ψεύτικα χρόνια
κίβδηλα ονόματα
Καημένη γενιά, καημένη παράταξη
γι’ αυτή την επί γης βασιλεία αγωνιζόσουν
Και οι σύντροφοι να λένε
πως κουράστηκαν να περιμένουν
Με άγρυπνα μάτια
μείνε στην μπάντα
Ωσάν ποιήματα (1989)
Άπολις
Άπολις από καιρό παραμένω στην ίδια πάντοτε πόλη
Άφιλος από καιρό παραμένω με τους ίδιους πάντοτε φίλους
Άνελπις από καιρό παραμένω με τις ίδιες πάντοτε ελπίδες
Άπιστος από καιρό παραμένω πιστός στις ίδιες πάντοτε πίστεις
Άφοβος από καιρό παραμένω απέναντι στα ίδια πάντοτε πράγματα δειλός
Άτρωτος από καιρό παραμένω στα ίδια πάντοτε σημεία τρωτός
Αδύναμος από καιρό παραμένω για τις ίδιες πάντοτε περιπέτειες δυνατός
Απόμακρος από καιρό παραμένω πάντοτε εν μέσω του πλήθους
Σιωπηλός από καιρό μιλώ πάντοτε γι’ αυτούς που θέλουν να ακούσουν
Ανώνυμος ή ψευδώνυμος από καιρό σας μιλώ με το δικό μου πάντοτε όνομα
Ωσάν ποιήματα (1989)
Παλαιοί και νέοι στίχοι
Απόμειναν λοιπόν μόνο ποιήματα κι ασπρόμαυρες φωτογραφίες
Κι οι άνθρωποι που πηγαίναν κάποτε
στις πρωινές παραστάσεις με ελαττωμένες τιμές
και στο γήπεδο έκοβαν εισιτήριο ορθίων
Χαμένη γενιά κι αυτοί, χαμένη, σκορπισμένη τάξη
Τα ομορφότερα μελετηρά κορίτσια που με το χρώμα των γονάτων τους
μοιραζόμασταν το φως το παραθυριών
εκείνα τα παλιά απογεύματα
Δεν πιστεύουμε λοιπόν πια, μόνον αγαπάμε
Κι αυτοί που παραμένουν πιστοί στους ποιητές ή σ’ ό,τι άλλο πρωτοαγάπησαν
νοσταλγώντας τίμιες κι ευτυχισμένες χρονιές, που δεν είχαν δίκαιη συνέχεια
γράφοντας στίχους που μένουν αμετουσίωτοι και συνεχώς επαναλαμβάνονται
Χαμένη γενιά κι αυτοί, σαν μια χαμένη σκορπισμένη πράξη
Από την προδημοσίευση της ποιητικής συλλογής Ωσάν ποιήματα (Η συνέχεια) στο περιοδικό Εντευκτήριο, τεύχος 79 (Οκτώβριος-Νοέμβριος 2007)
[Ενότητα Ι. Επαναλήψεις και Ερωτηματικά (1990-1992)]
Προσωπικό
Καρφιτσώνοντας στο αριστερό μου πέτο
το πρώτο μου ένσημο
και επικαλούμενος δις
το δικαίωμα στην εργασία
και τρις το δικαίωμα στην τεμπελιά
μόνος, χωρίς κανένα βοηθό και μάρτυρα
σας αποβάλλω βίαια
και ταυτόχρονα σας ανακαλώ
είκοσι χρόνια
μισητά και αγαπημένα
της μίσθιας δουλειάς μου.
Ωσάν ποιήματα (1989)
Προσωπικό
Καρφιτσώνοντας στο αριστερό μου πέτο
το πρώτο μου ένσημο
και επικαλούμενος δις
το δικαίωμα στην εργασία
και τρις το δικαίωμα στην τεμπελιά
μόνος, χωρίς κανένα βοηθό και μάρτυρα
σας αποβάλλω βίαια
και ταυτόχρονα σας ανακαλώ
είκοσι χρόνια
μισητά και αγαπημένα
της μίσθιας δουλειάς μου.
Ωσάν ποιήματα (1989)
Τραγούδι
Για τις καινούριες εποχές
ας ξαναγράψουμε τις ιστορίες
των ταινιών που αγαπήσαμε
όπως ξανάγραψαν κι αυτές
τα παλιά μας παραμύθια
Των κόκκινων παπουτσιών
ας μη σταματήσει ο χορός
μπορεί τώρα η δύναμη
της τέχνης των ιδεών
να μην αντιστρατεύεται
τη δύναμη της αγάπης
Για τις καινούριες εποχές
ας ξαναπούμε αρχαίους στίχους
Άντερσεν ή Κάπρα, Κάπρα ή Κάφκα
μια υπέροχη ζωή ήταν, είναι
και πιθανώς θα συνεχίσει να είναι
Από την προδημοσίευση της ποιητικής συλλογής Ωσάν ποιήματα (Η συνέχεια) στο περιοδικό Εντευκτήριο, τεύχος 79 (Οκτώβριος-Νοέμβριος 2007)
[Ενότητα Ι. Επαναλήψεις και Ερωτηματικά (1990-1992)]
Μέσα σε λαμπερή αχλύ
Μέσα σε λαμπερή αχλύ προβαίνουν και χάνονται
χάνονται και προβαίνουν οι αγαπημένοι
ακούγεται μουσική θριαμβική
δάκρυα όμως έρχονται στα μάτια
Μνήμες και συγκινήσεις σε κατακλύζουν
εικόνες, τύψεις ή χαρές έρχονται και φεύγουν
θέλεις να μιλήσεις, να αφηγηθείς και δεν μπορείς
όλα υπάρχουν και χάνονται, χάνονται και υπάρχουν
Το τραγούδι κορυφώνεται επαναλαμβανόμενο
αναγαλλιάζεις και αναριγείς ολόκληρος
σε όχθη χάνεσαι και δεν θωρείς καθαρά τα απέναντι
όλα λάμπουν και θολώνουν μέσα σε φως
Και δάκρυα έρχονται συνεχώς στα μάτια
Από την προδημοσίευση της ποιητικής συλλογής Ωσάν ποιήματα (Η συνέχεια) στο περιοδικό Εντευκτήριο, τεύχος 79 (Οκτώβριος-Νοέμβριος 2007)[Ενότητα Ι. Ξένια και δικά μας (1993-2006)]
Ωσάν ποιήματα ελάσσονος στιχουργού
ενώ η περιπέτεια των νεωτερισμών τελειώνει
και η εποχή της παράδοσης ξαναγυρνά
Ωσάν κείμενα μοναχικού αρθρογράφου
ενώ το καινούριο έχει αρχίσει να σαπίζει
προτού ακόμη πεθάνει το παλιό
Ωσάν ελεγεία και σάτιρες
ενώ μέσα σου όλα αναποδογυρίζουν, και έξω
τίποτα δεν μοιάζει να μπορεί να αλλάξει
Ωσάν μικρή προσωπική
φωνή
Ωσάν ποιήματα (1989)
Αναρωτιέμαι καμιά φορά ποιοι είμαστε
Αναρωτιέμαι καμιά φορά ποιοι είμαστε
οι τελευταίοι μιας πριν από τη δικτατορία εποχής
κάποιοι που πέθαναν στα εφτά εκείνα χρόνια
ή αυτοί που επέζησαν τότε και χάθηκαν στα χρόνια που ακολούθησαν
Η καινούρια σιωπή (1982)
Σιωπή
Σιωπή τα μεγάφωνα, τα μπαλκόνια, τα συνθήματα
Σιωπή αυτοί που προσχωρούν ή που σαν απλοί στρατιώτες υποστηρίζουν
Σιωπή αυτοί που διακηρύσσουν, που υπογράφουν, που τοποθετούνται
Σιωπή οι ανένταχτοι που εντάσσονται
Σιωπή κι αυτοί που φωνάζουν σιωπή
Η καινούρια σιωπή (1982)
Όταν οι άλλοι ορρωδούν ή αδιαφορούν
Όταν οι άλλοι ορρωδούν ή αδιαφορούν
όταν όλα ή κάποια τέλος πάντων κινδυνεύουν να χαθούν
βγες από τη γραμμή ό,τι κι αν αυτό σου κοστίσει
και χωρίς ούτε στιγμή να σε ξεγελούν τα αξιώματα
πάρε, που λένε, την κατάσταση στα χέρια σου
επιδεικτικά γι’ αυτούς που σε χρειάζονται
και που μπορεί αύριο να σε ξεχάσουν
Κι όταν όλα διορθωθούν, κι όταν όλα περάσουν
κι αρχίζουν οι άλλοι να ξεμυτίζουν από τα καταφύγια
και να επωφελούνται από τη δική σου δοκιμασία
ήσυχος και φαινομενικά αδιάφορος
γύρνα πίσω στο χωριό σου
Η καινούρια σιωπή (1982)
Σονέτο
Να αγωνίζεσαι μια ολόκληρη ζωή
με τη συναίνεση και την πειθώ
για ορισμένα πράγματα
ηχηρά για τους πολλούς, σοβαρά για σένα
και να ’ρχονται ξαφνικά ένα πρωί
αμετανόητοι καραβανάδες — κι όχι μόνον αυτοί
και να σου φωνάζουνε βίαια
Silencio! Todos al suelo
Κι εσύ μη μπορώντας να τους πετάξεις κατάμουτρα
την αλησμόνητη εκείνη λέξη
του μόνου που παραδέχεσαι απ’ όλους αυτούς
να κάθεσαι στα κρυφά
και να κατασκευάζεις αρκτικόλεξα
παρόμοια μ’ εκείνο του Κοκτό
Η καινούρια σιωπή (1982)
Αστός, σαράντα περίπου ετών
Αστός, σαράντα περίπου ετών
με λαϊκότερη, νομίζω, παιδική και εφηβική ηλικία
ύστερα από χρόνια πολλά συλλαμβάνω και πάλι τον εαυτό μου
ευχαριστημένο μέσα σε πληκτικά ζεστά δωμάτια
που αρχίζουν κατά το απόγευμα να δροσερεύουν
ήρεμο μέσα σε θαλάμους αρρώστων
που οι συνοδοί τους διηγούνται χαμηλόφωνα τα βάσανα τα δικά τους και των δικών τους
Κι όσο κι αν η αγάπη μου για τον κινηματογράφο
μου φέρνει συνεχώς στο νου σκηνές αναπάντεχης και μη γαλήνης
από ταινίες μεγάλων σκηνοθετών
νομίζω ότι και χωρίς αυτά
θα ήμουν και πάλι γαλήνιος και σχεδόν ευτυχισμένος
ανάμεσα σε τούτα εδώ τα δέντρα που αποτελούν τον κήπο ενός νοσοκομείου
Η καινούρια σιωπή (1982)
Ποια επανάσταση θέλετε να σας τραγουδήσω
Ποια επανάσταση θέλετε να σας τραγουδήσω
τη γαλλική, του Εικοσιένα, του Μάη ή του Οχτώβρη
των γαριφάλων, των εκατό λουλουδιών ή μήπως
την καθημερινή των ελληνικών πανεπιστημίων
Ποιους θέλετε σαν ρήτορες να σας υμνήσω
τις τρεις τάξεις, τους τρεις φορείς
τις παλιές κάστες ή τις νέες γενιές
Πατρίδα γαλανή, λευκή και κόκκινη
αυτή την ώρα της πίκρας και της οργής
πώς αλλιώς μπορώ να μιλήσω
Η καινούρια σιωπή (1982)
Ποια επανάσταση θέλετε να σας τραγουδήσω
τη γαλλική, του Εικοσιένα, του Μάη ή του Οχτώβρη
των γαριφάλων, των εκατό λουλουδιών ή μήπως
την καθημερινή των ελληνικών πανεπιστημίων
Ποιους θέλετε σαν ρήτορες να σας υμνήσω
τις τρεις τάξεις, τους τρεις φορείς
τις παλιές κάστες ή τις νέες γενιές
Πατρίδα γαλανή, λευκή και κόκκινη
αυτή την ώρα της πίκρας και της οργής
πώς αλλιώς μπορώ να μιλήσω
Η καινούρια σιωπή (1982)
Προεκλογικό
Άσε τις αντάρτισσες γενιές
τους ανένταχτους, τους ανυπόταχτους
και τους γενναίους βετεράνους
Μπάμπη Δρακόπουλε και Λεωνίδα Κύρκο
Λίγοι νέοι επαρχιακοί
μερικοί ηλικιωμένοι μοναχικοί
και κάποιοι κουλτουριάρηδες μεμονωμένοι
να η Ελλάδα που μας απομένει
Γεώργιε Αλέξανδρε Μαγκάκη
Χιλιάδες νέοι αγωνιστές
πλήθος μικρομεσαίοι διεκδικητές
και μπόλικοι επιστήμονες ξενιτεμένοι
να η Ελλάδα που μας περιμένει
Μανόλη, Μανόλη Αναγνωστάκη
Η καινούρια σιωπή (1982)
Άλσος
Ο κόσμος ήταν πολύς
και όχι ιδιαίτερα ήσυχος
Ο φωτισμός άπλετος
και ο ήχος από το πολιτικό τραγούδι έντονος και οξύς
Τυχαία κοίταξα μια στιγμή προς τα πάνω
Ήταν οι ανταύγειες από τα δυνατά φώτα;
ήταν ο καπνός που ανέβαινε από χιλιάδες τσιγάρα;
ήταν η διάθεση η δική μου;
Δεν ξέρω
Η ατμόσφαιρα πάντως την ώρα εκείνη
ήταν παράξενη, απόκοσμη και θαυμαστή
Η καινούρια σιωπή (1982)
Βλέποντας Χριστούγεννα στην τηλεόραση μια ταινία για τον Κορτέζ
«Ο Κορτέζ κατέστρεψε συνειδητά έναν
πολιτισμό που κατά βάθος εθαύμαζε»
(Εγχειρίδια ιστορίας)
Καλέ μου Αλέξανδρε, τώρα που η ιστορία για μια ακόμη φορά επαναλαμβάνεται —όπως επαναλαμβάνεται, με τις ομοιότητες και τις διαφορές της— έλα για λίγο κοντά μας και δέξου, σε παρακαλώ, αυτές τις μέρες να πάρει τη θέση σου, φύλακας των χιονισμένων πάρκων της Πράγας, κάποιος που από τη δική σου ιστορία και την ιστορία των συντρόφων σου πολλά δεν ξέρει, αλλά ακόμη και τώρα πιστεύει πως ο Μοντεζούμα ούτε νικήθηκε ούτε συνθηκολόγησε ποτέ, πως ο Ναπολέων ξαναγύρισε θριαμβευτής κι από την εξορία της Αγίας Ελένης, μετανιωμένος όμως που κάποτε πρόδωσε την επανάσταση. Καλέ μου Αλέξανδρε, σ’ το ζητάει κάποιος που υποστηρίζει και πολλά άλλα τέτοια, και παλιά και νεότερα∙ κάποιος που φοβάται ωστόσο πως πλήθυναν στην εποχή μας οι άνθρωποι που καταστρέφουν, συνειδητά ή αθέλητα, πολιτισμού, ιδεολογίες, κινήματα, που κατά βάθος θαυμάζουν∙ κάποιος που, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τώρα τελευταία νομίζει πως ήταν στην πατρίδα του ο μόνος ίσως ψηφοφόρος των εκλογών της 28ης Μαΐου 1967.
Δεκέμβριος 1981
Η καινούρια σιωπή (1982)
Η τελετή
Οι μυημένοι είναι οι παλαιοί
τίποτε δεν μπορεί να γίνει χωρίς αυτούς
ακόμη κι όταν είναι τόσο αργά για να γίνει
και τα παθήματα δεν στάθηκαν πάντοτε μαθήματα
Οι μυημένοι είναι οι παλαιοί
αυτοί θα ’πρεπε να ξέρουν και τις αγάπες και τις κακίες
κι όταν αρχίσουν σιγά σιγά να φεύγουν
ή έχεις πολύν καιρό να τους δεις
προβάλλουν τότε οι νέοι
αθώοι
και πρέπει να ξαναγίνει η τελετή από την αρχή
Οι μυημένοι είναι οι παλαιοί
κι απομένουν τόσο λίγοι
όσο η δοκιμασία προχωρεί
γιατί υπάρχουν κι αυτοί που μένουν
ή που πάντα θα τους θυμάσαι —
σ’ αυτούς οι ακατάληπτοι όρκοι
Ωσάν ποιήματα (1989)
Συμπαθητική υπακοή
Ω έφεδροι στρατιώτες του έτους 4
αυτές τις καλοκαιρινές βραδιές
θυμούμαι τον φόβο σας, το θάρρος σας και την άγνοιά σας
θυμούμαι τη συμπαθητική υπακοή σας
την αθωότητα απέναντι σ' αυτό που έφευγε και σ' αυτό που ερχόταν
Κι εσείς φίλοι και σύντροφοι της πλαγιάς του Αδάμ
πώς να κάνω το προσκλητήριό σας απόψε
όταν δεν θυμούμαι πια όλα τα ονόματά σας
Ω χιλιάδες έφεδροι στρατιώτες του έτους 4
που χωρίς να το θέλετε
θα μπορούσατε
να ’χετε ρίξει κι ένα καθεστώς
Ωσάν ποιήματα (1989)
A la memoria de Luis Buñuel
Τον τελευταίο καιρό στους δρόμους των Αθηνών και των άλλων ελληνικών πόλεων παρατηρείται ολοένα και πιο συχνά το περίεργο φαινόμενο διαδηλωταί του κέντρου και της αριστεράς να περιφέρουν σιωπηλοί πλακάτ στα οποία αναγράφεται το ακατανόητο μέχρι στιγμής σύνθημα: «Εναντίον του Φράνκο ήμασταν καλύτερα.»
Ωσάν ποιήματα (1989)
Πηγή:https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=15576.0
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου