Lanhgston Ηughes-Πέντε Ποιήματα

Για το πορτραίτο νεαρού Αφρικανού

Όλα τα τάμ-τάμ της ζούγκλας
χτυπούν μέσα στο αίμα μου.
Όλα τ’ άγρια και φλογερά φεγγάρια
της Αφρικής
λάμπουν μέσα στα βάθη
της ψυχής μου.
Φοβούμαι αυτόν τον πολιτισμό,
τον τόσο σκληρό,
τον τόσο δυνατό,
τον τόσο κρύο.

 (μετ.Δημήτρη Σταύρου)

Ο μαύρος αδελφός

Είμαι ο μαύρος αδελφός.

Όταν έχουμε επισκέψεις

με στέλνουν να φάω στην κουζίνα,

μα εγώ γελώ,

τρώω γερά

και δυναμώνω.

Αύριο

θα καθίσω κι εγώ στο τραπέζι

όταν θα έχουμε επισκέψεις.

Κανείς δεν θα τολμήσει

να μου πει

«πάνε να φας στην κουζίνα».

Άλλωστε

θα δούνε πόσο όμορφος είμαι

και θα ντραπούν.

 (μετ. Ντίνος Χριστιανόπουλος)

Φοβισμένοι

Κλαίουμε
ανάμεσα στους ουρανοξύστες,
όπως θρηνούσαν οι πρόγονοί μας
ανάμεσα στα φοινικόδεντρα
της Αφρικής.
Γιατί είμαστε μόνοι ,
είναι νύχτα
και φοβόμαστε.

 (μετ. Δημήτρης Σταύρου)

Σημείωμα αυτοκτονίας

Το ήσυχο,
Κρύο πρόσωπο του ποταμού
Ένα φιλί μου ζήτησε.

μετ. Λέων Καραπαναγιώτης

Ο νέγρος μιλεί για ποταμούς


Γνώρισα ποταμούς:
Γνώρισα ποταμούς παλιούς σαν τον κόσμο,
και πιο παλιούς από τη ροή ανθρώπινου αίματος
σε ανθρώπινες φλέβες.


Η ψυχή μου έγινε βαθιά σαν τους ποταμούς


Λούστηκα στον Ευφράτη όταν οι αυγές ήταν νέες.
Έχτισα το καλύβι μου κοντά στον ποταμό Κόγγο,
κι αυτός με νανούρισε να κοιμηθώ.
Αγνάντεψα το Νείλο κ’ έχτισα τις πυραμίδες πάνωθέ του.
Άκουσα το τραγούδι του Μισισιπή,
τότε που ο Αβραάμ Λίνκολν πήγε πέρα στη Νέα Ορλεάνη
και είδα το λασπερό στήθος του ποταμού
να γυρίζει σε χρυσαφί κατά το ηλιόγερμα.


Γνώρισα ποταμούς:
Παλιούς, λασπερούς ποταμούς.
Η ψυχή μου έγινε βαθιά σαν τους ποταμούς.

 
(μετ. Δημήτρης Σταύρου)

Πηγή: https://lesxianagnosismaroussi.blogspot.com/2018/08/blog-post_10.html