Θά ‘μουν στὰ δεκατρία, ἔφηβη
ὅταν ρούφηξα κυριολεκτικὰ
τῆς Δἐλτα τὸ «Γιὰ τὴν Πατρίδα».
Ἤτανε τότε ποὺ τὸ πῆρα ἀπόφαση
ὅτι στὸν γιό μου θά’ δινα
τὸ λατρεμένο μου ὄνομα «Ἀλέξης»
Γεννήθηκε ἕνα ἡλιόλουστο πρωί.
Ἀγόρι, τεσσεράμισι κιλά,
εἶπε μὲ στόμφο ο γιατρός.
Ὄχι, δὲν θυσιάστηκε γιὰ τὴν πατρίδα
ὅπως ὁ ἄλλος τοῦ παραμυθιοῦ.
Ὅμως τὸν πῆρε σβάρνα ἕνας Βούλγαρος.
Τί ἤθελα κι ἐγὼ καὶ διάβαζα
τόσα πολλά βιβλία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου