Σε μια προσπάθεια να κάνουν τους ανθρώπους
να βλέπονται στα μάτια πιο πολύ,
αλλά και για να εξευμενίσουν τους βουβαμένους,
η κυβέρνηση αποφάσισε να διαθέτει
εκατόν εξήντα επτά λέξεις ακριβώς
σε κάθε άτομο τη μέρα.
Όποτε χτυπάει το τηλέφωνο, το ακουμπώ στο αυτί
δίχως να λέω ορίστε. Στο εστιατόριο,
δείχνω με το δάχτυλο την κοτόσουπα με νουντλς.
Προσαρμόζομαι καλά στον νέο τρόπο.
Αργά το βράδυ, τηλεφωνώ στoν έρωτά μου μακριά,
υπερήφανα της λέω "σήμερα
χρησιμοποίησα μόνο πενήντα εννέα.
Φύλαξα τις υπόλοιπες για σένα".
Όταν εκείνη δεν μου αποκρίνεται,
ξέρω πως εξάντλησε τις δικές της λέξεις,
κι έτσι αργά της ψιθυρίζω "σε αγαπώ"
σαράντα εννιά φορές κι ακόμα μία.
Ύστερα απ’ αυτό, απλώς μένουμε κι οι δύο στη γραμμή
και ακούμε ο ένας τον άλλο ν’ ανασαίνει.
Jeffrey McDaniel, Ο ήσυχος κόσμος, μτφρ.: Αννίτα Χατζίκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου