Τελευταία όλο και φεύγω από τη ζωή των άλλων,
έχοντας ανακαλύψει ότι πραγματικά ευτυχισμένη είμαι
μόνο όταν είμαι μόνη μου.
Στη δική μου αποκλειστική ζωή.
Των δικών μου ωρών και συγκινήσεων,
ενός δικού μου ρόλου.
Ακόμα και οι πιο στενοί φίλοι μου βρίσκονται
κάπου στην περιφέρεια,
μακρυά από αυτό εδώ το δικό μου απομονωμένο κέντρο.…
Φαίνεται ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο
από το να μεγαλώσει κανείς.
Και, ακόμα πιο δύσκολο
από το να μεγαλώσει κανείς
χωρίς να κατακαθίσει το πρόσωπό του,
και η ψυχή του σε γερασμένες γραμμές πίκρας,
παραπόνων εξωπραγματικών,
για χαμένες ευτυχίες, που ποτέ δεν υπήρξαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου