Άνοιξης μέρες
μα εκεί
στο Ματωμένο Αλώνι
γεννιούνται πάλι μαραμένοι οι ανθοί.
Του κήπου οι ήρωες χλωμοί
χίλιες φορές
και άλλη μια ξαναπεθαίνουν.
Ψάχνει για σπόρο ακόμα το πουλί.
Δυο αιώνες πεινασμένο ξεψυχάει.
Ο Λάζαρος ξεχνάει ν’ αναστηθεί.
Ποτίζει η μάνα το παιδί πάλι αφιόνι.
Από τα μέσα της η Πόλη η Ιερή
σ’ ανίερες συναλλαγές και αγορές πουλιέται.
Στα τείχη έχει σφίξει ο κλοιός.
Ποδοπατιέται με μανία η ιστορία.
Σπάει το μάρμαρο,
ραγίζει ο σταυρός.
Του ήρωα η φωνή στεντόρεια πλανιέται:
Έξοδος,
έξοδος ξανά!
Η μνήμη δεν πουλιέται.
Βαρβάρα Χριστιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου