John Donne-Καλημέρα

Μα την αλήθεια, απορώ, τι στο καλό κάναμε εσύ κι εγώ

Ώσπου ν’ αγαπηθούμε; ήμασταν ή δεν ήμασταν παρά

Παιδιά, που αστόχαστα ξοδεύονταν στην εξοχή;

Ή ακόμα ροχαλίζαμε εκείνων των εφτά δικαίων τον ύπνο;

Έτσι ακριβώς, κι αφού στη φαντασία κάθε απόλαυσή μας ζει,

όποτε τύχαινε να συναντώ κάποια άλλη καλλονή,

Που πόθησα και είχα, δεν ήταν παρά όνειρο, πως τάχα ήσουν εσύ.

Και τώρα, καλημέρα στις αφυπνισμένες μας ψυχές

Που δεν τολμούν η μια την άλλη από φόβο ν’ αντικρίσουν

Ή από έρωτα, αφού ο έρωτας ορίζει όλες τις ματιές

Γράφοντας ένα τόπο τόσο δα μικρό, κι εκεί τα πάντα ορίζει.

Άσε λοιπόν τους εξερευνητές για νέους κόσμους να κινήσουν

Άσε τους χάρτες κόσμους πάνω σε άλλους κόσμους να ιστορούν

Κι ας έχουμε ένα δικό μας κόσμο μόνο, ως όλοι έχουν για να ζήσουν.

Το πρόσωπό μου μες τα μάτια σου, και το δικό σου στα δικά μου εμφανίζεται

οι τίμιες, απλές καρδιές στα πρόσωπα επάνω ξεκουράζουν κάθε λύπη.

Πού θα ‘βρουμε δυο ημισφαίρια καλύτερα, όπου η γη να ενώνεται

Δίχως τον αυχμηρό Βορά, κι όπου η δύουσα Δύση πια να λείπει;

Ό,τι πεθαίνει, δίκαια και ίσια δεν μοιράστηκε ποτέ στον κόσμο εδώ,

Κι αν ένα έγιναν οι έρωτες των δυο, εσύ κι εγώ

Τόσο όμοια αγαπάμε, που δεν ξεχνιόμαστε λεπτό,

Κι έτσι κανένας μας πια να χαθεί δεν γίνεται με θάνατο πικρό.

Τζων Νταν - John Donne ( Ιαν. 1572[1] – Μαρτ. 1631)*

απόδοση, Μαριάννα Παπουτσοπούλου

Good-Morrow

I wonder, by my troth, what thou and I

Did, till we loved? Were we not weaned till then?

But sucked on country pleasures, childishly?

Or snorted we in the Seven Sleepers’ den?

’Twas so; but this, all pleasures fancies be.

If ever any beauty I did see,

Which I desired, and got, ’twas but a dream of thee.

And now good-morrow to our waking souls,

Which watch not one another out of fear;

For love, all love of other sights controls,

And makes one little room an everywhere.

Let sea-discoverers to new worlds have gone,

Let maps to other, worlds on worlds have shown,

Let us possess one world, each hath one, and is one.

My face in thine eye, thine in mine appears,

And true plain hearts do in the faces rest;

Where can we find two better hemispheres,

Without sharp north, without declining west?

Whatever dies, was not mixed equally;

If our two loves be one, or, thou and I

Love so alike, that none do slacken, none can die.

*Ο Τζων Νταν, οξφορδιανός θεολόγος, καθολικός ιερέας και ποιητής, έζησε την ίδια περίοδο με τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ και έγινε γνωστός για τα ερωτικά ποιήματά του. Ωστόσο, ο ίδιος απεχθανόταν να γράφει με αντάλλαγμα χρήματα, κι έτσι απέφευγε την κυκλοφορία των ποιημάτων του σε βιβλία. Αντ’ αυτού, προτιμούσε να στέλνει τα χειρόγραφα ποιήματά του σε επιλεγμένες ομάδες ανθρώπων, που τα αντέγραφαν και τα μοιράζονταν. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρώτη του ποιητική συλλογή κυκλοφόρησε μετά τον θάνατό του, το 1631.

Πηγή:https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=3811192912320873&id=100002906061771