Cesar Vallejo-Ανακάλυψη της ζωής

Κύριοι! Για πρώτη φορά σήμερα ανακαλύπτω την ύπαρξη

της ζωής. Κύριοι! Παρακαλώ να με αφήσετε ελεύθερο μια 

στιγμή, για να απολαύσω αυτήν τη μεγάλη, αυθόρμητη και

πρόσφατη συγκίνηση της ζωής, που σήμερα, για πρώτη φορά,

με εκστασιάζει και με γεμίζει ευτυχία μέχρι δακρύων.

Η απόλαυσή μου βγαίνει από το πρωτόγνωρο της συγκίνησής μου.

Η αγαλλίασή μου προέρχεται από το ότι δεν αισθάνθηκα πριν

την παρουσία της ζωής. Δεν την αισθάνθηκα ποτέ.

Λέει ψέματα όποιος λέει πως την αισθάνθηκα. Ψεύδεται και το

ψέμα του πληγώνει σε τέτοιο σημείο που θα μ΄ έκανε δυστυχισμένο.

Η απόλαυσή μου προέρχεται από την πίστη μου σ΄ αυτή την 

προσωπική ανακάλυψη της ζωής, και κανείς δε μπορεί να 

εναντιωθεί σ΄ αυτή την πίστη. Όποιος κι αν ήταν θα του έπεφτε 

η γλώσσα, θα του έπεφταν τα κόκαλα και θα διέτρεχε τον κίνδυνο να μαζέψει άλλα, ξένα, για να μείνει ορθός μπροστά στα μάτια μου.

Ποτέ, πριν από τώρα, δεν υπήρξε ζωή. Ποτέ, πριν από τώρα, δεν πέρασαν άνθρωποι. Ποτέ, πριν από τώρα, δεν υπήρξαν σπίτια και λεωφόροι, αέρας κι ορίζοντας. Αν έρχονταν τώρα ο φίλος μου ο Peyriet, θα του έλεγα πως δεν τον γνωρίζω και πως πρέπει ν’ αρχίσουμε από την αρχή.

Πότε, αλήθεια , γνώρισα το φίλο μου τον Peyriet; Σήμερα θα ήταν η πρώτη φορά που γνωριζόμαστε. Θα του έλεγα να φύγει, να επιστρέψει και να έμπει να με δει, σα να μη με γνώριζε, δηλαδή, για πρώτη φορά.

Τώρα εγώ δεν γνωρίζω κανέναν και τίποτα. Παρατηρώ πως βρίσκομαι σε μια ξένη χώρα, όπου όλα προεξέχουν εκ γενετής κι έχουν αμείωτο φως επιφανείας. 

Όχι, κύριε. Μη μιλάτε σ΄ αυτόν. Δεν τον γνωρίζετε και θα τον εξέπληττε αν ξαφνικά του απευθύνατε τον λόγο. Μη βάζετε το πόδι πάνω σ΄ αυτή την πετρούλα: ποιος ξέρει, μπορεί να μην είναι πέτρα και να πέσετε στο κενό.

Προσέχετε, γιατί βρισκόμαστε σ΄ έναν εντελώς άγνωστο κόσμο.

Πόσο λίγο έχω ζήσει! Η γέννησή μου είναι τόσο πρόσφατη, που δεν υπάρχει μονάδα μέτρησης που να μπορεί να πει την ηλικία μου. Αφού μόλις γεννήθηκα!

Αφού δεν έχω ζήσει ακόμα! Κύριοι: είμαι τόσο μικρούλης, που μόλις και χωράει η μέρα μέσα μου.

Ποτέ, παρά μόνο τώρα, δεν άκουσα το θόρυβο των αυτοκινήτων, που κουβαλάνε πέτρες για μια μεγάλη κατασκευή στο boulevard Haussmann.Ποτέ, πριν από τώρα, δεν προχώρησα παράλληλα στην Άνοιξη, λέγοντάς της: « Αν ο θάνατος ήταν άλλο

πράμα…»

 Ποτέ, παρά μόνο τώρα, δεν είδα το χρυσό φως του ήλιου πάνω στους τρούλλους του Sacre – Coeur. Ποτέ, παρά τώρα, δεν ήξερα πως υπάρχει μια πόρτα, κι άλλη πόρτα και το εγκάρδιο τραγούδι των αποστάσεων.

Αφήστε με! Η  ζωή  με  χτύπησε  τώρα  σε  όλο  μου  το  θάνατο.

Μετάφραση: Ρήγας Καππάτος