Μακριά μου φεύγεις, πας μακριά, στιγμή μου και ώρα.
Πετάς – το φτεροκόπημά σου με πληγώνει.
Για πες μου απλώς: το στόμα μου σαν τι το σώνει;…
τη νύχτα μου;… και την ημέρα μου;… το τώρα;…
Χωρίς καν σπίτι ούτε ερωμένη. Αποτραβιέμαι,
να βρω ένα μέρος τη ζωή μου ν’ ακουμπήσω.
Και σε οτιδήποτε αφοσιωθώ, να ζήσω,
αυτό πλουταίνει, εγώ όμως όλο σπαταλιέμαι.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου