Ακρίδα του ρίγους
το αυτί μου μια πίστα
η γλώσσα σου εξαίσιος σκιέρ
με τινάζει στα σλάλομ τ' ουρανού.
Μετά παίρνεις νωθρά το σουτιέν σου απ' το πάτωμα
κουμπώνεις τη μελαγχολία του κόσμου
στον ήχο
της κόπιτσας.
Γ. Βαρβέρης, Αναπήρων Πολέμου, εκδ. Κέδρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου