Όρκο σαν παίρνει η αγάπη μου πως λέει αλήθεια,
Αν και ξέρω πως ψέμματα λέει, την πιστεύω.
Άβγαλτο με νομίζει στου βίου τα παιχνίδια,
Και μες στο δόλο άμαθος πως μαθητεύω.
Ξεγιελιέμαι λοιπόν πως με νομίζει νέο,
Κι ας ξέρει οι μέρες μου οι καλές πως έχουν φύγει.
Με αφέλεια ακούω κάθε ψέμμα της ωραίο,
Η κάθε πλευρά έτσι την αλήθεια πνίγει.
Γιατί δε λέει λοιπόν ότι με απατάει;
Γιατί να μη δεχτώ πως έχω μεγαλώσει;
Θέλουμε ο έρωτας για πίστη να μιλάει
Ώριμος που αγαπά χρόνια μη φανερώσει.
Μέσα στο ψέμμα εγώ κι αυτή σμίγουμε πάλι
Κι εκεί βρίσκουμε οι δυο μας θαλπωρή μεγάλη.
Ουίλιαμ Σέξπηρ, Σονέτα, μτφρ Ερρίκος Σοφράς, εκδ. Αντίποδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου