Ἡ ποίηση δέν εἶναι λιγότερο μυστηριώδης ἀπό τά ὑπόλοιπα στοιχεῖα τοῦ κόσμου. Ἕνας ἤ δύο πετυχημένοι στίχοι δέν μποροῦν νά ἐξάπτουν τή ματαιοδοξία μας, ἀφοῦ εἶναι δωρεά τῆς Τύχης ἤ τοῦ Πνεύματος· μόνο τά λάθη εἶναι δικά μας. Ἐλπίζω ὁ ἀναγνώστης νά ἀνακαλύψει στίς σελίδες μου κάτι πού νά ἀξίζει τόν κόπο νά διατηρηθεῖ στή μνήμη του· σ’ αὐτόν τόν κόσμο ἡ ὀμορφιά εἶναι κάτι κοινό.
«Ὁ ποιητής εἶναι ἕνα ὑποχείριο, ἕνα εὐκαιριακό ὄργανο τοῦ ποιήματος πού γράφει».
«Στήν ποίηση, τό κύριο πρόσωπο εἶναι ὁ ἀναγνώστης. Ἡ λυρική ποίηση γράφεται μέ τέτοιον τρόπο πού ὁ ἀναγνώστης νά τοποθετεῖται αὐτοπροσώπως στό κέντρο της. Εἶναι βαθμίδες τῆς ψυχῆς».
«Ἡ ποίηση εἶναι ἡ τέχνη νά προκαλεῖς συγκίνηση χρησιμοποιώντας τό παιγνίδι τῶν λέξεων».
«Μπορεῖ νά ζήσει κανείς χωρίς χιλιάδες πράγματα, χωρίς ποίηση ὅμως δέν μπορεῖ νά ζήσει».
«Ἡ διαφορά μεταξύ ποίησης καί πεζογραφίας βρίσκεται στόν ἀναγνώστη, ὁ ὁποῖος στή μέν πεζογραφία ζητᾶ πληροφορία καί ἐπιχείρημα, ἐνῶ στήν ποίηση ξέρει ὅτι ὀφείλει νά συγκινηθεῖ».
«Ἡ ποίηση ἦταν ἕνα πάθος, ἐκτοπισμένο σήμερα ἀπό τήν πολιτική καί τήν οἰκονομία. Αὐτό τό χαμένο πάθος εἶναι μιά μορφή εὐτυχίας – ἴσως ἡ ὕψιστη».
«Ἡ ποίηση εἶναι μιά ἁπλή, ρητορική μαγεία. Τό γράψιμο ἑνός ποιήματος εἶναι μιά μικρή μαγική χειρονομία πού συντελεῖται μέ τή φαντασία καί τό πνεῦμα τοῦ ἀναγνώστη μαζί μέ τοῦ ποιητῆ».
«Ἡ ποίηση δέν εἶναι κάτι πού τό διαλέγεις, οὔτε εἶναι ἐπάγγελμα. Ἁπλῶς συμβαίνει πότε πότε νά μιλάει μέσα ἀπό σένα».
«Μετά ἀπό τόσα χρόνια ἔχω καταλήξει ὅτι ὁ τονισμός, ἡ φωνή τοῦ ποιητῆ, εἶναι τό σημαντικότερο πράγμα στήν ποίηση. Κατόπιν ἔρχονται οἱ μεταφορές ἤ ὁ μύθος».
μετφρ. Δημήτρης Καλοκύρης
Αναδημοσίευση από: ΠΟΙΕΙΝ
Πηγή: Περιοδικό «Ποιητική», τχ. 13, 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου