Δεν εμπιστεύομαι την αλήθεια των αναμνήσεων
αφού ό,τι μας εγκαταλείπει
αναχωρεί για πάντα
του καθαγιασμένου ποταμού
όμως θέλω να μείνω πιστή
στα πρώτα μου ξαφνιάσματα
Να αναγνωρίζω ως σοφία
το θαυμασμό των παιδιών
και να κουβαλώ μέσα μου
ως το τέλος
ένα μονοπάτι
απ' τα δάση της παιδικής μου ηλικίας
διάστικτο με μπαλώματα από ηλιόφως
Να το αναζητώ παντού
στα μουσεία
στη σκιά από εκκλησίες
αυτό το μονοπάτι που διέτρεξα ανύποπτο
ένα εξάχρονο κοριτσάκι
Προς την πρωταρχική μου
ανεξιχνίαστη μοναξιά.
Anna Kamienska, Ένα νέο όνομα, 1987 (μτφρ Βασίλης Καραβίτης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου