Γιοσέφ Ελιγιά - Κιλκίς

Στη μακάρια σκιά του ποιητή της Πρέβεζας



Αχ πόσο οδυνηρό και πόσο απαίσιο

Σ’ ένα στενό, τραγικό πλαίσιο

Η ζωή σου να λιμνάζει οκνή

Η ανία το θρήνο ν’ αρχινάει.

Και σβούρα να στριφογυρνάει

Στον ίδιο άξονα η ψυχή.

Του ρεμβασμού τα γαλάζια ίχνη


Στην ένδοξη ψυχρή πολίχνη

Να σβύνουν σα μουντός καπνός


Πουρνό – βραδύ, στην πονεμένη

Ψυχή, βραχνάς να σου βαραίνει

Ο μολυβένιος ουρανός.